តម្រងនោមដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់បំផុតមួយក្នុងរាងកាយដែលជួយកម្ចាត់កាក សំណល់តាមទឹកនោម ផលិតអ័រម៉ូន និងច្រោះជាតិពុល ព្រមទាំងសារធាតុរាវដែលលើសក្នុងឈាម។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលអ្នកគួរព្យាយាមរក្សាសុខភាពតម្រង នោមឱ្យបានល្អប្រសើរ។ របបអាហារជះឥទ្ធិពលគួរឱ្យកត់សម្គាល់លើសុខភាពតម្រងនោម! ដូច្នេះការដឹងពីអាហារ អ្វីគួរចៀសវាងគឺចាំបាច់ណាស់។
១. ផ្លែបឺរ
ទោះបីជាផ្លែបឺរមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមគុណភាពខ្ពស់ ប៉ុន្តែការទទួលទានផ្លែ ឈើនេះច្រើនពេកអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់តម្រងនោមពិសេសប្រសិនបើអ្នកកំពុងប្រឈម មុខនឹងបញ្ហាតម្រងនោមស្រាប់។ នោះក៏ព្រោះតែផ្លែបឺរមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយប៉ូតាស្យូម។ លើសពីនេះទៅទៀតជាតិប៉ូតាស្យូមច្រើនពេកក្នុងឈាមអាចបង្កបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរមួយចំនួនដូចជារមួលសាច់ដុំនិងចង្វាក់បេះដូងលោតមិនប្រក្រតី។
២. សាច់
ការទទួលទានសាច់ច្រើនពេកអាចបង្កបញ្ហាតម្រងនោមផ្សេងៗគួរឱ្យបារម្ភ! នោះក៏ព្រោះ តែសាច់សឹងតែគ្រប់ប្រភេទ គឺមានផ្ទុកជាតិប្រូតេអ៊ីនខ្ពស់។ ហើយប្រូតេអ៊ីន គឺចាំបាច់សម្រាប់ ដំណើរការនៃការលូតឡាស់ និងសុខភាពសាច់ដុំ ប៉ុន្តែការរំលាយប្រូតេអ៊ីនជាការងារ ដ៏ពិបាកបំផុតមួយដែលតម្រងនោមធ្វើ ឬទទួលខុសត្រូវ។ ការ ទទួលបាននូវជាតិប្រូតេអ៊ីន គឺល្អសម្រាប់សុខភាព ប៉ុន្តែប្រូតេអ៊ីនច្រើនហួស ប្រមាណពេកអាចបណ្ដាលឱ្យមានផល ប៉ះពាល់ដល់តម្រងនោម។ ប្រូតេអ៊ីនច្រើនពេកបង្កើនការផ្ទុកមេតាប៉ូលីកដែលបង្កការបំផ្លាញ ដល់តម្រងនោម។ ការទទួលទានអាហារមានផ្ទុកជាតិប្រូតេអ៊ីនច្រើនក៏បង្កើនហានិភ័យ នៃជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោមផងដែរ។ ហើយអ្នកដែលមានជំងឺតម្រងនោមមិនត្រូវបានណែនាំ ឱ្យទទួលទានអាហារមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយជាតិប្រូតេអ៊ីនឡើយ។
៣. អំបិល
របបអាហារសុខភាពល្អគួររួមបញ្ចូលជាតិសូដ្យូម ឬអំបិលប្រមាណត្រឹម ២៣០០ មីលីក្រាម ឬប្រហែល ១ ស្លាបព្រាកាហ្វេប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ។ ប្រសិនបើទទួលទានអាហារប្រៃ ឬអំបិលច្រើនពេកនោះតម្រងនោមត្រូវធ្វើការកាន់តែខ្លាំងជាងធម្មតាដើម្បីកម្ចាត់ជាតិសូដ្យូមដែលលើស។ ដូច្នេះដើម្បីជាការប្រសើរក្រៅពីអំបិលអ្នកក៏គួរកាត់បន្ថយការទទួលទាន អាហារប្រៃ ឬមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយជាតិសូដ្យូម។
៤. ចេក
ការទទួលទានផ្លែចេកច្រើនលើសពេកក៏មិនល្អចំពោះមុខងារតម្រងនោមដែរ។នោះក៏ព្រោះតែ ផ្លែឈើនេះមានផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូមខ្ពស់។ មនុស្សពេញវ័យសុខភាពល្អគួរទទួលបាន ប៉ូតាស្យូមចន្លោះត្រឹមពី ៣៥០០ ដល់ ៤៧០០ មីលីក្រាមនៃប៉ូតាស្យូមប្រចាំថ្ងៃពីអាហារ។ ចេកទំហំមធ្យមមួយផ្លែទម្ងន់ ១៥០ ក្រាមមានផ្ទុកជាតិប៉ូតាស្យូមដល់ទៅ ៥៣៧មីលីក្រាម ទៅហើយ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាតម្រងនោមណាមួយស្រាប់នោះ ការកម្រិតបរិមាណនៃជាតិប៉ូតាស្យូមកាន់តែសំខាន់។
៥. ផលិតផលអាហារធ្វើឡើងពីទឹកដោះគោ
ផលិតផលអាហារផ្សំឡើងពីទឹកដោះគោដូចជាឈីស ទឹកដោះគោ និងទឹកដោះគោជូរ គឺមានផ្ទុកសម្បូរទៅដោយជាតិកាល់ស្យូមដែលបង្កើនកម្រិតនៃជាតិកាល់ស្យូមក្នុងទឹកនោម។ វាត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងហានិភ័យខ្ពស់នៃជំងឺគ្រួសក្នុងតម្រងនោម។សម្រាប់អ្នកដែលមាន ជំងឺតម្រងនោមស្រាប់គួរកាត់បន្ថយការទទួលទានអាហារផ្សំឡើងពីទឹកដោះគោដើម្បីអនុញ្ញាតឱ្យតម្រងនោមងាយស្រួលដំណើរការមុខងារច្រោះឈាម។ បឺរជាផលិតផលផ្សំឡើងពី ទឹកដោះគោដែលមានផ្ទុកជាតិខ្លាញ់ឆ្អែតខ្ពស់ដែលបង្កើនហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង។ អ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺជំងឺបេះដូងជាកត្តាចម្បងបំផុតមួយនៃជំងឺតម្រងនោម។
៦. ក្រូចនិងទឹកក្រូចស្រស់
ក៏ព្រោះក្រូចក៏មានផ្ទុកកម្រិតនៃជាតិប៉ូតាស្យូមខ្ពស់ផងដែរ។ ក្រូចទំហំមធ្យមមួយផ្លែអាចផ្ដល់ ជាតិប៉ូតាស្យូមដល់ទៅ ២៤០ មីលីក្រាម ហើយមួយពែងនៃទឹកក្រូចស្រស់អាចផ្ទុកជាតិ ប៉ូតាស្យូម ៤៧០ មីលីក្រាមឯណោះ។ ដូច្នេះដើម្បីជាការប្រសើរចូរកម្រិតការទទួលទានក្រូច ឬទឹកក្រូចស្រស់ក្នុងមួយថ្ងៃៗ ពិសេសប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានបញ្ហាតម្រងនោមស្រាប់៕ ដោយៈ health.com.kh
