ទ្រម , ទ្រមក់ , ទ្រមម , ទ្រមល់ , ទ្រមាក​

ដោយៈ ​ដកស្រង់​ពី​វចនានុក្រម ​សម្តេច​សង្ឃរាជ ជួន ណាត​

​ទ្រម​
​គុណសព្ទ​
​ដែល​ដុនដាប​, ថយកម្លាំង​, ថយ​រូប​, ថយ​រាង (​ដោយ​ចាស់ជរា​ឬ​ដោយ​ធ្វើការ​ធ្ងន់​ហួសកម្លាំង ) ។​
​ប្រើ​ជា កិ​. ក៏បាន​
​វា​ទ្រមខ្លួន​ខ្លាំង​, ខ្ញុំ​ទ្រម​ខ្លាំងណាស់ ។​

​ទ្រមក់​
​កិរិយាវិសេសន៍​
​ដែល​ដំអក់​, ទម្រន់​, ខ្ជិលច្រអូស​, សំកុក​
​មនុស្ស​ទ្រមក់​; កុំ​ដេក​ទ្រមក់ ។​
​គុណសព្ទ​
​ដែល​ដំអក់​, ទម្រន់​, ខ្ជិលច្រអូស​, សំកុក​
​មនុស្ស​ទ្រមក់​; កុំ​ដេក​ទ្រមក់ ។​

​ទ្រមម​
​គុណសព្ទ​
​ដែលមាន​សាច់​ពេញ​
​មុខ​ទ្រមម​, ថ្ពាល់​ទ្រមម ។​

​ទ្រមល់​
​នាមសព្ទ​
​ឈ្មោះ​ឈើ​មួយ​ប្រភេទ ។​

​ទ្រមាក​
​គុណសព្ទ​
​ធំ​កំប៉ាត​ទូលាយ​តែ​មិន​គ្រមើម មិន​គ្រហាញ​
​ថ្លោស​ទ្រមាកៗ (​ទ្រមាក​មាក ) ។​
​