I. ចំណីអ្វីខ្លះសំរាប់ចិញ្ចឹមពពែ?
សត្វក៏ដូចជាមនុស្សដែរ ត្រូវការចំណីច្រើនប្រភេទសំរាប់ការរីកធំធាត់បានល្អ ។ ប្រសិនបើមនុស្សបរិភោគតែបាយ អ្នកនោះនឹងមានការរីកធំធាត់យឺត ។ ប្រសិនបើសត្វស៊ី តែស្មៅ វាក៏មានការរីកធំធាត់យឺតដែរ ។ មានចំណីច្រើនប្រភេទសំរាប់ចិញ្ចឹមសត្វឲ្យរីកធំ ធាត់លឿន ផ្ដល់កូនដែលមានសុខភាពល្អ និងមានទឹកដោះច្រើនសំរាប់កូនវាបៅរីកធំធាត់ល្អ ។
តើចំណីអ្វីខ្លះអាចផ្ដល់ឲ្យពពែ
១-ស្មៅ: ស្មៅគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃចំណីរបស់ពពែ ។ ពពែអាចស៊ីស្មៅដោយគេព្រលែងវា ឲ្យស៊ីតាមវាល ឬច្រូតស្មៅឲ្យវាស៊ីនៅក្នុងក្រោល ។ ស្មៅផ្ដល់ថាមពល ប្រូតេអ៊ីន និងអំបិល ខនិជ (Mineral) ដល់សត្វ ។
២-រុក្ខជាតិផ្លែគួរ (មានគ្រាប់តូចៗច្រើន): រុក្ខជាតិផ្លែគួរត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យសត្វជាចំណីបន្ថែម ដែលមានប្រូតេអ៊ីន និងអំបិលខនិជ សំរាប់ការលូតលាស់ និងការផលិតកូន ឬការផលិត ទឹកដោះ ។ ចំណីទាំងនេះអាចបានមកពីគ្រាប់ ឬស្លឹកដំណាំ ដូចជាសណ្ដែក សណ្ដែកដី ឬសណ្ដែកបារាំង ។
៣-ស្លឹករុក្ខជាតិ: ស្លឹករុក្ខជាតិខ្លះអាចផ្ដល់ប្រូតេអ៊ីនដល់សត្វ ។ រុក្ខជាតិទាំងនេះ ងាយដាំ ហើយអាចផ្ដល់ជាប្រភពយូរអង្វែងសំរាប់ចំណីសត្វ។
៤-អនុផលិតផល: ចំណីអនុផលិតផលមានដូចជាកន្ទក់ ម្សៅដំឡូងមីម្សៅសណ្ដែកសៀង និងអនុផលិតផលផ្សេងៗទៀតជាច្រើន ដែលអាចផ្ដល់ថាមពល និងប្រូតេអ៊ីនដល់សត្វ ។ ជាទូទៅ ចំណីអនុផលិតផលមិនមានតំលៃថ្លៃប៉ុន្មានទេ ហើយមានអត្ថប្រយោជន៍ខ្លាំង ណាស់ ប្រសិនបើកសិករចង់ឲ្យសត្វរបស់ខ្លួនមានការរីកធំធាត់លឿន ។
៥-កាកសំណល់អាហារក្នុងផ្ទះ: ចំណីដែលបានពីកាកសំណល់អាហារក្នុងផ្ទះ មានដូចជា សំបក និងស្លឹកដំឡូងជ្វា ស្លឹកដំឡូងមីស្ងួត និងកាកសំណល់ផ្សេងៗទៀតដែលអាចផ្ដល់ ជាចំណី និងមានអត្ថប្រយោជន៍ចំពោះសត្វ ។
៦-ធញ្ញជាតិ: ពពែអាចត្រូវបានចិញ្ចឹមដោយផ្ដល់ធញ្ញជាតិជាចំណីដូចជា ល្ពៅ និងពោត ។ សត្វដែលចិញ្ចឹមដោយឲ្យស៊ីចំណីទាំងនេះនឹងរីកធំធាត់បានល្អ ។ ប៉ុន្តែចំណីទាំងនេះមាន តំលៃថ្លៃហើយមិនផ្ដល់ការចំនេញក្នុងការប្រើប្រាស់ជាចំណីសត្វ ។
៧-អំបិលខនិជ: សត្វក៏ត្រូវការអំបិល និងអំបិលខនិជក្នុងចំណីរបស់វា ដើម្បីឲ្យវារីកលូត លាស់បានល្អ ។ អំបិលធម្មតា ថ្មកំបោរ និងអំបិលខនិជចំរុះ អាចផ្ដល់ឲ្យសត្វស៊ីក្នុងចំនួនតិច តួច ។
៨-ទឹក: ទឹកមានសារៈសំខាន់សំរាប់សត្វ ដូចគ្នាទៅនឹងមនុស្សដែរ ។ សត្វខ្លះត្រូវការទឹកច្រើន ជាងសត្វដទៃទៀត ដូចជា មេពពែក្នុងការផលិតទឹកដោះ ។
II. ស្មៅ
ពពែត្រូវការស្មៅច្រើនជាងចំណីដទៃទៀត ។ មានមធ្យោបាយពីរដែលសត្វអាច ទទួលស្មៅជាចំណីគឺ ការលែងសត្វឲ្យស៊ីតាមទីវាល និងការច្រូតស្មៅឲ្យសត្វស៊ីក្នុងក្រោល ។
១-ការលែងសត្វឲ្យស៊ីស្មៅតាមវាល
-សត្វគួរតែត្រូវបានលែងតាមវាលឲ្យស៊ីស្មៅឲ្យបានយូរតាមដែលអាចធ្វើ ទៅបាន ។ យ៉ាងហោចណាស់ ពពែត្រូវលែងតាំងពីព្រលឹមរហូតដល់ក្រោយថ្ងៃត្រង់ (៨ម៉ោង ឬច្រើនជាងនេះ) ដើម្បីស៊ីស្មៅតាមវាល ហើយចំណីបន្ថែម (ស្មៅ ឬស្លឹកឈើ) ត្រូវផ្ដល់ឲ្យវា ជាបន្ថែម ។
-វាលស្មៅត្រូវមានស្មៅគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យសត្វស៊ី ។
-ពពែត្រូវការអ្នកឃ្វាល ដើម្បីការពារកុំឲ្យចោរលួច ឆ្កែខាំ ឬបាត់បង់ ។
២-ការច្រូតស្មៅ និងដឹកជញ្ជូនស្មៅឲ្យសត្វស៊ី
ចំពោះសត្វចិញ្ចឹមក្នុងទ្រុង និងសត្វដែលត្រូវបានព្រលែងឲ្យស៊ីស្មៅតាមវាលតែ៤ ម៉ោង ឬ៥ម៉ោង ក្នុងមួយថ្ងៃ ស្មៅត្រូវបានច្រូតដើម្បីផ្ដល់ជាចំណីដល់សត្វទាំងនោះ ។
-ត្រូវជ្រើសរើសស្មៅនៅខ្ចីដើម្បីច្រូត ។ ស្មៅត្រូវមានពណ៌បៃតង ហើយមិនមាន ផ្កា ឬមិនមានគ្រាប់ ។ ស្មៅខ្ចីមានលក្ខណៈល្អប្រសើរសំរាប់សត្វជាងស្មៅចាស់ ។
-ត្រូវច្រូតស្មៅ ឬកាត់រុក្ខជាតិផ្លែគួរ ក្រោយថ្ងៃត្រង់ ។ ការធ្វើរបៀបនេះ គឺដើម្បី ជួយកាត់បន្ថយចំនួនដង្កូវ និងពងដង្កូវឲ្យនៅទាប ។
-ត្រូវច្រូតស្មៅលាយគ្នានឹងការកាប់មែក-ស្លឹកឈើដាក់ឲ្យសត្វស៊ី ។ ពពែជាសត្វ ស៊ីរើស ហើយការមានចំណីច្រើនបែប នឹងងាយស្រួលឲ្យវាជ្រើសរើសចំណីណាដែលវាចង់ ស៊ី ។
-ស្លឹកឈើគួរតែត្រូវបានច្រូតកាត់ ដើម្បីផ្ដល់ជាចំណីសត្វ ។
-ត្រូវផ្ដល់ចំណីដល់ពពែឲ្យបានច្រើនបំផុតតាមតែវាចង់ស៊ី ។
III. រុក្ខជាតិផ្លែគួរ
រុក្ខជាតិផ្លែគួរត្រូវបានផ្ដល់ជាចំណីពពែដើម្បីផ្ដល់ប្រូតេអ៊ីនសំរាប់ការលូតលាស់ និងផលិកម្ម ។ ជាទូទៅ រុក្ខជាតិផ្លែគួរ គឺជារុក្ខជាតិដែលមានផ្លែជាគួរដោយមានគ្រាប់ច្រើន ដូចសណ្ដែក ឬ សណ្ដែកបារាំង ។ សណ្ដែកដី ក៏ជារុក្ខជាតិផ្លែគួរដែរ ។
-ត្រូវច្រូតកាត់រុក្ខជាតិផ្លែគួរពេលវានៅខ្ចី ហើយផ្ដល់ជាចំណីដល់សត្វដោយ លាយវាជាមួយស្មៅ ។
-រុក្ខជាតិផ្លែគួរអាចដាំលាយចំរុះជាមួយស្មៅ ។
-បរិមាណរុក្ខជាតិផ្លែគួរដែលផ្ដល់ជាចំណីសត្វ អាស្រ័យទៅលើសត្វ និងប្រភេទ ផលិតកម្ម ។ សត្វផើម និងសត្វកំពុងបំបៅកូន ត្រូវការរុក្ខជាតិផ្លែគួរច្រើនជាងសត្វឈ្មោល ។ ករណីនេះ គឺដោយសារថា សត្វញីផលិតកូន និងទឹកដោះ ។ សត្វតូចៗក៏ត្រូវការចំណី រុក្ខជាតិផ្លែគួរច្រើន ពីព្រោះ វាត្រូវការការលូតលាស់ ។
IV. មែក-ស្លឹកឈើ
ដើមឈើខ្លះក៏ជារុក្ខជាតិមានផ្លែគួរដែរ ហើយផ្ដល់ស្លឹកជាចំណីពពែដែលជា ប្រភពប្រូតេអ៊ីនមួយដ៏ល្អ ។ ឧទាហរណ៍ខ្លះៗនៃរុក្ខជាតិទាំងនោះ គឺ ដើមកន្ធុំថេត ដើមអង្គារ ដី។ល។
-សត្វអាចស៊ីស្លឹក និងមែកតូចៗរបស់រុក្ខជាតិទាំងនោះ ។
-ស្លឹកឈើអាចយកមកជំនួសរុក្ខជាតិផ្លែគួរ (ពពួកសណ្ដែក) ។ ត្រូវផ្ដល់ស្លឹកឈើ ឲ្យសត្វស៊ី មិនលើសពី៣០%នៃចំណីឬស្មៅ ។
-ត្រូវកាត់មែកឈើកំពស់មួយម៉ែត្រពីដី ហើយដាក់មែកឈើតូចៗទៅក្នុងស្នូក ចំណី ឬចងព្យួរក្នុងក្រោលឲ្យសត្វស៊ី ។ ពពែចូលចិត្តស៊ីចំណីដែលព្យូរផុតពីដីដើម្បីងាយ ស្រួលវាជ្រើសរើស ។
-ដូចរុក្ខជាតិផ្លែគួរដទៃទៀតដែរ សត្វផើម សត្វមានកូន ឬសត្វកំពុងលូតលាស់ ត្រូវការស្លឹកឈើច្រើនជាងសត្វពេញវ័យ ។
-រុក្ខជាតិជាចំណីសត្វ អាចដាំតាមរបងជុំវិញផ្ទះ ឬក្រោលសត្វដោយដាក់ជី កំប៉ុសលាមកសត្វ ។
-ត្រូវជ្រើសរើសពូជរុក្ខជាតិណាដើម្បីដាំ អាស្រ័យលើសណ្ឋានដី និងអាកាស ធាតុ និងប្រភេទដំណាំ ។
VI. ការផ្ដល់អំបិល និងអំបិលខនិជ
ពពែត្រូវការអំបិល និងអំបិលខនិជ ដើម្បីរីកលូតលាស់ និងសំរាប់បង្កើនភាប ឆ្ងាញ់ (Appetitc) របស់វា ។
មានមធ្យោបាយជាច្រើនក្នុងការផ្ដល់អំបិល ឬអំបិលខនិជជាចំណីសត្វ:
ក-ដាក់អំបិលក្នុងបំពង់ឬស្សីឲ្យសត្វលិឍ
ក្នុងមធ្យោបាយនេះ អំបិលនឹងមិនត្រូវបានខ្ជះខ្ជាយ ហើយសត្វអាចលិឍបំពង់ ឬស្សីនៅពេលដែលវាត្រូវការអំបិល ។
វិធីធ្វើបំពង់ឬស្សីដាក់អំបិលឲ្យសត្វលិឍ:
-ជ្រើសរើសបំពង់ឬស្សីធំ (អង្កត់ផ្ចិតពី៦ទៅ៩ស.ម)
-កាត់បំពង់ឬស្សីប្រវែងមួយថ្នាំងកន្លះ (មើលរូប)
-សកសំបកស្រទាប់ក្រៅបំពង់ឬស្សី (មើលរូប)
-ចោះមាត់បំពង់ ដាក់ដៃយួរ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការព្យួរវានៅក្នុងក្រោល
-ចាក់អំបិល និងអំបិលខនិជចំរុះ និងចាក់ទឹកបន្តិចចូលក្នុងបំពង់ឬស្សី
-ព្យួរបំពង់ឬស្សីនៅកាច់ជ្រុងក្រោលកំពស់ ៧៥-១០០ ស.ម ពីកម្រាលទ្រុង ។
ខ-ដាក់អំបិលក្នុងកូនធុងជ័រតូច ហើយចងភ្ជាប់ធុងជ័រនោះទៅនឹងជ្រុងជញ្ជាំង ខាងក្នុងក្រោល ដើម្បីឲ្យសត្វលិឍ ។
គ-ការធ្វើដុំអំបិល ឬ អំបិលខនិជ និងព្យួរវាក្នុងទ្រុង
ដុំអំបិល ឬអំបិលខនិជអាចឲ្យសត្វលិឍ និងអាចឲ្យសត្វទទួលបានអំបិល ពេលណាវាត្រូវការ ។ ដុំអំបិលនេះ អាចត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងរយៈពេលវែង ហើយជា មធ្យោបាយដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយ ក្នុងការផ្ដល់អំបិលខនិជទៅឲ្យសត្វ ។
សំភារៈសំរាប់ធ្វើដុំអំបិលខនិជមានៈ
-អំបិលខនិជចំរុះ (១ គ.ក្រ)
-អំបិលធម្មតា ៣.៤៥ គ.ក្រ
-ស៊ីម៉ង់ត៍ ០,៥៥ គ.ក្រ
-ទឹក
-ធុងប្លាស្ទិច (ធុងជ័រ) តូចចំណុះ ៤-៥លីត្រ
-ដែកលួសរឹងមា សំរាប់ដាក់ក្នុងដុំអំបិល ដើម្បីអាចព្យូរវាក្នុងក្រោលក្រោយពេល ដុំអំបិលរឹង ។
-ថង់ប្លាស្ទិច
-ធុងធំសំរាប់លាយ
+វិធីធ្វើ
-ដាក់ថង់ប្លាស្ទិចចូលក្នុងធុងជ័រ ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការយកដុំអំបិលចេញពេល វារឹង ។
-ប្រើដែកលួសប្រវែង ៤០ស.ម ហើយពុតជាទំពូកចុងទាំងសងខាង (មើលរូប) ។
-ដាក់ស៊ីម៉ង់ត៍ក្នុងធុងធំហើយលាយទឹកបន្តិច ។ ដាក់បន្ថែមម្សៅអំបិលខនិជចំរុះ និងអំបិលទៅក្នុងធុងធំ ។
-ដាក់ដែកលួសចូលក្នុងធុងល្បាយឲ្យដល់បាតធុង ។
-ដាក់ធុងល្បាយនៅកន្លែងសមរម្យ កុំឲ្យត្រូវភ្លៀង និងកុំឲ្យស្លឹកឈើជ្រុះលើ ចំនួន៤ថ្ងៃ ទំរាំវាស្ងួត ។
-ក្រោយពេលស្ងួតត្រូវយកថង់ប្លាស្ទិចចេញពីដុំអំបិល ហើយព្យួរវានៅក្នុងទ្រុង កំពស់មួយជំហរសត្វតូចជាងគេ ។
VII. ទឹក
រាងកាយសត្វផ្សំឡើងពីទឹកចំនួន ៧០% ។ ប្រសិនបើសត្វបាត់បង់ជាតិទឹកចំនួន ២០% នៃទឹកក្នុងរាងកាយ វានឹងបណ្ដោយឲ្យសត្វស្លាប់ ។ ទឹកមានសារៈសំខាន់សំរាប់រាល់ ដំណើរការជីវិតរួមទាំងការរំលាយអាហារ ។ វាជាការចាំបាច់ណាស់ ដែលត្រូវតែមានទឹក គ្រប់ពេលវេលា ។
បរិមាណទឹកដែលសត្វត្រូវការ ប្រែប្រួលអាស្រ័យលើ:
-សភាពនៃសរីរៈរបស់សត្វ-សត្វតូចត្រូវការទឹកច្រើនជាងសត្វពេញវ័យ សត្វបំបៅកូនត្រូវការទឹកច្រើនជាងសត្វមិនបំបៅកូន ។
-សត្វដែលគេផ្ដល់ចំណីចាស់ ឬចំណីធម្មជាតិ ត្រូវការទឹកច្រើនជាងសត្វដែលគេ ផ្ដល់ចំណីខ្ចី ។
ពពែត្រូវការទឹកជាមធ្យមពី១.៥ទៅ២.៥ លីត្រ/ថ្ងៃ ។ ទឹកផឹកត្រូវតែស្អាត ហើយស្នូកទឹកត្រូវតែសំអាត រៀងរាល់២ថ្ងៃម្ដង ។
ស្នូកទឹក
ស្នូកទឹកអាចទិញ ឬធ្វើដោយកសិករផ្ទាល់ ។ ឧទាហរណ៍នៃការធ្វើស្នូកទឹក មានដូចខាងក្រោម
ក-ធុងជ័រ
-ត្រូវដាក់ជិតស្នូកចំណី
-នៅក្នុងក្រោលត្រូវដាក់វានៅកន្លែងណាដែលវាមិនអាចដួលកម្ពប់ ។
ខ-ស្នូកទឹកធ្វើពីឈើ
-ទំហំស្នូកទឹកអាស្រ័យលើចំនួនសត្វ
-បន្ទះក្ដារត្រូវដំភ្ជាប់គ្នា ហើយលាបពណ៌ខ្មៅដើម្បីប្រើប្រាស់បានយូរ
-ត្រូវដាក់ស្នូកទឹកជិតស្នូកចំណី ហើយមិនត្រូវឲ្យវាដួលកម្ពប់ ឬធ្វើឲ្យកខ្វក់
គ-ស្នូកទឹកធ្វើពីបំពង់ឬស្សីធំៗ
-បំពង់ឬស្សីដែលយកមកប្រើ ត្រូវមានទំហំធំ
-ប្រវែងស្នូកទឹក អាស្រ័យលើទំហំក្រោល ឬចំនួនសត្វ
-ស្នូកទឹក ត្រូវដាក់នៅផ្នែកខាងក្រោយក្រោល ។
VIII. ការពិចារណាលើទ្រូងសំរាប់ការចិញ្ចឹមពពែ
តំរូវការចំណីសំរាប់ពពែ មានលក្ខណៈខុសៗគ្នាពីសត្វមួយទៅសត្វមួយដោយ អាស្រ័យទៅលើលក្ខណៈសរីរៈរបស់វា ដូចជា មេផើម ឬមេបំបៅកូន មេជំទង់ ឬមេមិនទាន់ ផើម សត្វឈ្មោលពេញវ័យ និងកូនពពែកំពុងរីកលូតលាស់លឿន ។ ពពែគួរត្រូវបានចិញ្ចឹម អាស្រ័យលើលក្ខណៈរបស់វា ហើយដើម្បីធ្វើដូចនេះបាន សត្វត្រូវបានដាក់ឲ្យនៅក្នុងទ្រុង ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ។
ការដាក់សត្វក្នុងទ្រុង គឺអាស្រ័យទៅលើ ភេទ អាយុ និងលក្ខណៈសរីរៈរបស់សត្វ ។
ឧទាហរណ៍:
-មេផើម និងមេមានកូន
-មេជំទង់មុនពេលអាយុចាស់គ្រប់គ្រាន់សំរាប់បង្កាត់
-សត្វឈ្មោលពេញវ័យ
-កូនពពែផ្ដាច់ដោះ
ការដាក់សត្វក្នុងទ្រុងដោយឡែកពីគ្នា គឺជាការចាំបាច់ដើម្បីកុំឲ្យសត្វដណ្ដើមគ្នា ស៊ីចំណី ។ ឧទាហរណ៍ ប្រសិនបើសត្វឈ្មោលពេញវ័យត្រូវបានដាក់ក្នុងទ្រុងជាមួយសត្វ មេដែលមានកូន នោះសត្វឈ្មោលពេញវ័យនឹងរុញ (ជល់) កូនពពែមិនឲ្យចូលស៊ីចំណី ។ កូនពពែនឹងមិនទទួលបានចំណីគ្រប់គ្រាន់ ហើយនឹងមានការរីកលូតលាស់យឺត ។ កូនពពែ ទាំងនោះ ក៏អាចនឹងរងរបួសដោយសារសត្វឈ្មោល ឬក៏អាចក្លាយជាមានជំងឺ ។
IX. ចំណីបន្ថែម
អាហារបន្ថែមត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យសត្វជាបន្ថែមលើចំណី ហើយមានជីវជាតិដែលមិន អាចរកបាននៅក្នុងចំណីនោះ ។ អាហារបន្ថែមផ្ដល់ថាមពល និងប្រូតេអ៊ីនបន្ថែមចំពោះសត្វ ដែលត្រូវការវា ។ សត្វទាំងនោះអាចជា ពពែមេដែលក្រផើម ឬផ្ដល់ទឹកដោះតិច ។ កូនពពែជំទង់ត្រូវការចំណីខ្លះ ដើម្បីឲ្យវាស៊ាំក្នុងការស៊ីចំណីលាយ (Concentrate) ហើយជួយវាឲ្យរីកលូតលាស់បានល្អនៅពេលវាផ្ដាច់ដោះ ។ កូនសត្វផ្ដាច់ដោះ ឬកូនសត្វ ជំទង់ដែលកសិករចង់បំប៉នវាសំរាប់យកទៅលក់នៅទីផ្សារ ក៏ត្រូវការចំណីបន្ថែមដើម្បីឲ្យវា ធំធាត់ឆាប់រហ័សដែរ ។ សំរាប់ចំណីបន្ថែមដែលបង្ហាញពី ផលចំណេញយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់ សត្វត្រូវមានសុខភាពល្អ និងត្រូវបានគ្រប់គ្រងបានយ៉ាងល្អ ។ សត្វឈឺ ឬសត្វដែលមានព្រូន ក្នុងខ្លួននឹងមិនអាចរីកលូតលាស់បានល្អឡើយ ទោះបីជាផ្ដល់ចំណីដែលមានគុណភាពខ្ពស់ ឲ្យវាក៏ដោយ ។
ចំណីបន្ថែមអាចជារុក្ខជាតិផ្លែគួរ ចំណីតែមួយមុខ ឬចំណីបន្ថែមចំរុះដែលប្រើ ប្រាស់ធាតុផ្សំជាច្រើន ដូចដែលបានពិភាក្សារួចមកហើយនៅក្នុងផ្នែកអនុផលិតផល ។ អនុផលិតផលកសិផល ដូចជាស្លឹកដំឡូងមី (ដំឡូងឈើ) ក៏អាចប្រើប្រាស់ជាចំណីបន្ថែម បានដែរ ។
កន្ទក់: ត្រូវបានផ្ដល់ជាចំណីបន្ថែមដល់មេផើម និងមេបំបៅកូន ។ ការផ្ដល់កន្ទក់ ពីមួយទៅពីរក្ដាប់ សំរាប់សត្វមួយក្បាលក្នុងមួយថ្ងៃ អាចផ្ដល់ថាមពលបន្ថែមដល់សត្វ ។ នៅពេលដែលផ្ដល់កន្ទក់ ត្រូវលាយថ្មកំបោរ (Limestone) ជាមួយកន្ទក់សំរាប់ឲ្យសត្វស៊ី ។ សំរាប់ធុងកន្ទក់ចំណុះ៥លីត្រ ត្រូវបន្ថែមថ្មកំបោរ និងអំបិលមួយក្ដាប់ ។ កន្ទក់មានបរិមាណ អំបិលផូស្វ័រខ្ពស់ ។ ប្រសិនបើផ្ដល់បរិមាណកន្ទក់ច្រើនដល់កូនពពែឈ្មោលដោយមិនលាយ ជាមួយថ្មកំបោរ នោះគ្រោះក្នុងតំរងនោមអាចនឹងរីកធំឡើង ។
-ម្សៅគ្រាប់កៅស៊ូ: ត្រូវបានផ្ដល់ជាចំណីបន្ថែមដោយលាយជាមួយស្លឹកឈើ (ដូចជាស្លឹកដំឡូង ស្លឹកកន្ធុំថេត) ក្នុងចំនួនស្មើគ្នា ។ ម្សៅគ្រាប់កៅស៊ូ ក៏អាចលាយជាមួយ ចំណីលាយផងដែរ ។ ជាឧទាហរណ៍ គេអាចផ្ដល់ឲ្យសត្វនូវបរិមាណស្មើគ្នានៃម្សៅគ្រាប់ កៅស៊ូ និងចំណីលាយ (កន្ទក់ ៤គ.ក្រ ម្សៅដំឡុងមី ៣គ.ក្រ ម្សៅត្រី ១០០ក្រ. ជីអ៊ុយរេ ១០០ក្រ. ថ្មកំបោរ១៥០ក្រ.) ។
-ស្លឹកដំឡូងមី: ស្លឹកដំឡូងមីអាចបេះពីផ្នែកខាងក្រោមនៃដើមដំឡូង ក្រោយពេល ដែលដើមដំឡុងមានអាយុ៤ខែ ។ បន្ទាប់ពីការបេះស្លឹកលើកទីមួយត្រូវទុកដើមដំឡូងឲ្យនៅ ទំនេរក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ មុនពេលបេះស្លឹកវាជាលើកទី២ ។ ត្រូវហាលស្លឹកដំឡូង ចំនួនមួយថ្ងៃមុនពេលផ្សំជាចំណីដើម្បីបំបាត់បន្សំជាតិពុល ។ ស្លឹកដំឡូងមី គឺជាប្រភពប្រូតេ អ៊ីន ហើយអាចលាយជាមួយចំណីបន្ថែមដទៃទៀត ដូចជាកន្ទក់ ដើម្បីផ្ដល់ថាមពលបន្ថែម ។ ស្លឹកដំឡូងមីអាចមានជាតិពុល ប្រសិនបើផ្ដល់ជាចំណីក្នុងបរិមាណច្រើនដល់សត្វដែលមិន ធ្លាប់ស៊ីស្លឹកដំឡូងមី ។ ត្រូវប្រាកដថា ស្លឹកដំឡូងត្រូវបានហាលឲ្យស្ងួតមុនពេលផ្ដល់ជាចំណី ដល់សត្វ។
-ម្សៅដំឡូងមី: ម្សៅដំឡូងមីគឺជាប្រភពថាមពល ហើយអាចលាយជាមួយកន្ទក់ ឬធ្វើជាចំណីបន្ថែមសំរាប់សត្វ ។ វាគឺជាចំណីម្សៅ ហើយមិនអាចឲ្យសត្វស៊ីចំណីនេះតែមួយ មុខបានទេ ។ ត្រូវលាយវាជាមួយកន្ទក់ក្នុងបរិមាណស្មើគ្នាដូចជាឧទាហរណ៍ខាងលើ ។ ប៉ុន្តែ ម្សៅដំឡូងមីមានប្រូតេអ៊ីនតិចជាងកន្ទក់ ៕ ប្រភព: ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និងនេសាទ
