ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រម សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ឡេវឡៃ
គុណសព្ទ
( ស. ហ្លេវហ្លៃ អ. ថ. ហ្លេ៎វហ្លៃ៎ ) ដែលយកជាការពុំបាន; ផ្ដេសផ្ដាស; សាបរលាប, ឥតតម្លៃ
សម្ដីឡេវឡៃ, មនុស្សឡេវឡៃ ( ប្រើជា ហ្លេវហ្លៃ ក៏មាន; ម. ប្រ. ) ។
ឡកឡាយ
កិរិយាសព្ទ
និយាយឡកដោយពាក្យលែបខាយឬនិយាយឡកឲ្យរឿយៗ
ឡកឡាយឲ្យដឹងខ្លួន, និយាយឡកឡាយ ។
ឡង់
នាមសព្ទ
តាំងយូក្រដាសតូចសាច់រឹងរាងខុបក្រឡូមសម្រាប់ថ្វាយអ្នកតា ( របស់ចិនយួន )
បន់អ្នកតាថ្វាយឡង់, រូបអ្នកតាបាំងឡង់ ។
ឡងៗ
ឧទានសព្ទ
( ព. សា. ) ពាក្យសម្រាប់ក្មេងយកដៃស្ទាបអង្អែលគូទគោឬក្របី លោមឲ្យកងកន្ទុយឡើង
ឡងៗកងកន្ទុយ! . . . ។
ឡប់ឡែ
នាមសព្ទ
( ស. ហ្លប អ. ថ. ហ្លុប “គេច, មិនឲ្យចួប; បំបាំង; កំបាំង; ជិត, បិទជិត”+ លេ អ. ថ. ល៉ែ “មើល, រមិលមើល” ) របាំងបញ្ឈរដាក់បាំងមាត់ទ្វារជាដើមមិនឲ្យក្រឡេកមើលឃើញទៅក្នុងឬទៅក្រៅ
ឡប់ឡែបាំងមាត់ទ្វារ, អង្គុយក្នុងឡប់ឡែ ។