ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រម សម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
រ៉យកែវ
នាមសព្ទ
( ស. រ្ច˘យកេ˘វ អ. ថ. រ៉យកែវ់ “កម្រងកែវ” ) ឈ្មោះដំណើរពាក្យរាយដែលមានចាប់ចួនគ្នាម្ដងៗទីទៃពីដំណើរចួនរបស់ពាក្យកាព្យ
ដំណើរពាក្យរ៉យកែវ, តែងសេចក្ដីរ៉យកែវ ។
ពាក្យទេសន៍ រ៉យកែវ ( កម្រងកែវ ) នោះដូចជា
ព្រហ្មេ ម្នាលព្រាហ្មណ៍អ្ហើយ, ឯស សេលោ រីភ្នំដែលយើងក្រឡេកមើលទៅឃើញងងឹតអ័ព្ទមេឃបែកជាផ្សែងភ្នំហ្នឹងឯង ឈ្មោះគន្ធមាទគិរី ជាទីនៅអាស្រ័យនៃពួកអមរពិទ្យាធរនិងសត្វផងនានា តាមដងមាគ៌ាចុះតែជើងអ្នកមួយ ព្រាហ្មណ៍ឯងទៅចុះកុំព្រួយ ឥតមានទុក្ខភ័យអ្វីឡើយ . . . ( ម. កណ្ឌមហាពន ) ។
លយកែវ
នាមសព្ទ
( ស. ល្ចយកវ់ អ. ថ. ល៉យកែវ “បណ្ដែតកែវ” ) ឈ្មោះទឹកធ្វើដោយដាក់ចំណិតសាច់ផ្លែឈើ មានរសជូរ ឬកំពឹសក្រូចពោធិ៍សាត់ជាដើមបណ្ដែតក្នុងទឹកលាយស្ករនិងអំបិលខ្លះ មានរសផ្អែមលាយជូរប្រៃបន្តិចៗ (បើធ្វើកំពឹសក្រូច ខ្មែរហៅ កំពឹសក្រូចបណ្ដែត) ។
ឡយកែវ
នាមសព្ទ
( ម. ព. លយកែវ ) ។
ចូឡាមណី
(—មៈនី)
នាមសព្ទ
(បា. ចូឡាមណិ; សំ. ចូឌាមណិ កែវមណីសម្រាប់សៀតត្រង់ជុក, ត្រង់ផ្នួង (ស្នៀតសក់ប្រដាប់ដោយកែវមណី)។
ឈ្មោះព្រះចេតិយមួយនៅឋានត្រៃត្រិង្ស ជាទីបញ្ចុះព្រះកេសាព្រមទាំងស្នៀតព្រះកេស (ពិន) នៃព្រះសក្យមុនីសម្មាសម្ពុទ្ធ; ហៅឲ្យពេញថា ព្រះចូឡាមណីចេតិយ នៅឋានត្រ័យត្រិង្ស។
ទ្រមេញ
គុណសព្ទ
លំគេញ ( ច្រើនប្រើតែក្នុងពាក្យកាព្យ ឬទំនុកច្រៀង )
ហៃកែវទ្រមេញ កុំពោលទន្ទេញ តែពីទុក្ខព្រួយ ខំធ្វើបុណ្យទៅ គង់បុណ្យនឹងជួយ ឲ្យកែវស្រាលព្រួយ មានចិត្តរីករាយ ។