ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
កន្តាំង
នាមសព្ទ
រង្វាល់អនុភាគ គឺរង្វាល់មួយយ៉ាងដែលមាន ទំហំតូច មានចំណុះតិចជាងតៅ ចំនួនពីរភាគឬបីភាគ, បួនភាគ
កន្តាំងពីរ១តៅ, កន្តាំងបី១តៅ, កន្តាំងបួន១តៅ ។
ខខិត
កិរិយាសព្ទ
ប្រកាន់ទុក, ចំណាំទុកនូវរបស់អ្វីមួយថាជារបស់ខ្លួន ដោយដាក់សញ្ញាជាសម្គាល់
ឃ្មុំនេះមានគេខខិតហើយ ( អ្នកស្រុកខ្លះនិយាយថា ខងខិត ) ។
សម្ផស្ស
(ស័ម-ផ័ស-សៈ ឬ សំផស់)
នាមសព្ទ
( បា.; សំ. សំស្បឝ៌) ការប៉ះពាល់ត្រូវព្រម ឬការប៉ះពាល់ត្រូវពេញ គឺការប៉ះប្រសព្វចួបគ្នានៃអាយតនៈខាងក្នុងនិងអាយតនៈខាងក្រៅក៏កើតសេចក្ដីដឹងឡើង ដូចយ៉ាងភ្នែក ( ជាអាយតនៈខាងក្នុង ) ឃើញរូប ( ដែលជាអាយតនៈខាងក្រៅ ) ក៏កើតចក្ខុវិញ្ញាណគឺសេចក្ដីដឹងតាមភ្នែក ថារូបនេះ រូបនោះជាដើម; សម្ផស្សមាន ៦ យ៉ាងគឺ ចក្ខុសម្ផស្ស, សោតសម្ផស្ស, ឃានសម្ផស្ស, ជិវ្ហាសម្ផស្ស, កាយសម្ផស្ស, មនោសម្ផស្ស ( ព. ពុ. ) ។ ខ្មែរហៅពាក្យចួនក្នុងពាក្យដែលទទួលគ្នា ឬដែលមានសូរសព្ទធ្ងន់ស្រាល តាមកំណត់មាត្រាកាព្យថា សម្ផស្ស ដែរ
កាព្យមានពាក្យខុសសម្ផស្សគ្នា, សម្ផស្សពាក្យចួន ។
គណនី
(គៈណៈនី)
នាមសព្ទ
(បា.) ការរាប់; បញ្ជី ឬ តារាងគិតគូរប្រាក់ចំណូលចំណាយ ។
បក្ខ
(ប៉័ក)
នាមសព្ទ
( បា. ឬ សំ.) ចំណែក, ប៉ែក; ចំណែកខែ ( កន្លះខែ ); ចំអេងស្លាប; ពួក ។ល។ ច្រើននិយាយថា បក្ខពួក ឬ ពួកបក្ខ ឬថា ស្ម័គ្របក្ខពួក ។ គណៈបក្ខ ឬ គណៈបក្ស ( គណៈ “ពួក; គ្នា, គ្នីគ្នា” + បក្ខ ឬ បក្ស “ប៉ែក, ប៉ែកខាង” ) ជាពាក្យផ្សំដោយសន្មតិប្រើ, មានអត្ថន័យថា ពួកមានគ្នាច្រើន ឬថា ពួកទីទៃពីគ្នា; ប្រើជា គណៈព័គ្គ ក៏បាន ( មកពី គណៈ និង វគ្គ, វ > ព ) ។