ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
មង
នាមសព្ទ
ឈ្មោះនេសាទុបករណ៍មួយប្រភេទ មានក្រឡាដូចសំណាញ់ មានខ្សែរនងវែងចងកំសួលបណ្ដែតបង្ហែរង្វើលៗសម្រាប់ដាក់ក្នុងទឹកជ្រៅឲ្យជាប់ត្រី ។ មងពីងពាង សរសៃឆ្មារដែលពីងពាងបញ្ចេញពីគូទ ហើយព័ទ្ធត្រដាងប្រទាក់ជាក្រឡា ដូចសំណាញ់ សម្រាប់ដាក់ឲ្យជាប់សត្វល្អិតមានរុយជាដើម យកធ្វើជាចំណីរបស់វា ។
យថាកាម
(យៈថា—)
កិរិយាវិសេសន៍
(សំ. បា.) តាមប្រាថ្នា, តាមចំណង់
ធ្វើតាមយថាកាម, ឲ្យតាមយថាកាម ( សម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ ) : នេះគឺបម្រាម កុំឲ្យធ្វើតាម យថាកាមខ្លួន អ្នកណាបំពាន នឹងមានទោសផ្ទួន រាជការមិនស្ងួន ប្រណីសោះឡើយ ។
សញ្ចរ
(ស័ញ-ច)
នាមសព្ទ
( សំ. បា. ) ការត្រាច់ចរ, ការត្រាច់ទៅមក; ផ្លូវចង្អៀត; ច្រករហក ។ កិ. ដើរត្រាច់ចរ, ដើរប្លើកចុះប្លើកឡើង; ដើរស្វែងរកប្រយោជន៍ស្ងាត់ៗ ( របស់ស្រីពេស្យាជាដើម ) : ពួកពេស្យាសញ្ចររកបុរស; ពួកចោរសញ្ចររកលួច ។ សញ្ចរដ្ឋាន ឬ –ស្ថាន ( ស័ញចៈរុ័ត-ឋាន ឬ –រុ័ស-ស្ថាន ) ទីសញ្ចរ ។ សញ្ចររោគ ( ស័ញ-ចៈរ៉ៈ– ) រោគដែលកើតដោយឆ្លងអំពីស្រីអ្នកសញ្ចរ ( រោគស្ត្រី ) ។ ល ។
សញ្ចារ
(ស័ញ-ចា)
នាមសព្ទ
( សំ. បា. ) ការត្រាច់ចរទៅមក; ការដើរលេងមិនមានកំណត់ទី
ធ្វើសញ្ចារមួយថ្ងៃទាល់ល្ងាច ។
ផ្លូវចង្អៀត; ច្រករហក
ដើរតាមសញ្ចារ ។
ឥច្ឆា
(អ៊ិច-ឆា)
នាមសព្ទ
(សំ. បា.) សេចក្ដីប្រាថ្នា; ការចង់បាន, ចំណង់; សេចក្ដីត្រូវការ; សេចក្ដីលោភ, អភិជ្ឈា មានឥច្ឆា។
ពាក្យនេះ ខ្មែរច្រើនប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ឫស្យា, សេចក្ដីឈ្នានីស, សេចក្ដីច្រណែន, ការរិះគន់គេដោយមានសេចក្ដីច្រណែនឬឈ្នានីស”
ខ្ញុំឥតមានឥច្ឆាទៅរកអ្នកណាទេ។ ប្រើជា គុ. ក៏មាន : សម្ដីឥច្ឆា សម្ដីឈ្នានីសឬច្រណែន។ ប្រើជា កិ. ក៏មាន : កុំឥច្ឆាគេ! កុំឈ្នានីសគេ! ឬកុំច្រណែននឹងគេ! (ម. ព. ឫស្យា និង ឥស្សា ផង) ។ ឥច្ឆាចារ ( < ឥច្ឆា + អាចារ ) មារយាទឬការប្រព្រឹត្តចិត្តគំនិតប្រកបដោយឥច្ឆា ។ ឥច្ឆាទោស ទោសនៃឥច្ឆា; អ្នកដែលមានឥច្ឆាជាទោស ។ ឥច្ឆាបកតបុគ្គល ( –ប៉ៈកៈតៈ– ) បុគ្គលដែលត្រូវឥច្ឆាគ្របសង្កត់ គឺបុគ្គលដែលលុះក្នុងអំណាចឥច្ឆា ឬដែលល្មោភចង់បានឥតខ្មាស ។ល ។