ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
កាម
នាមសព្ទ
(បា.) សេចក្ដីប្រាថ្នា, ចំណង់; ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកិលេសដែលសត្វតែងប្រាថ្នា។ សព្ទនេះប្រើជាបទសមាសបានជាអនេក; បើរៀងពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ.ថ. កាម៉ៈ ដូចជាកាមគុណ, កាមតណ្ហា ជាដើម ។ កាមគុណ ដំណើរចំរើននៃសេចក្តីប្រាថ្នានូវអារម្មណ៍ទាំង ៥ គឺ រូប, សំឡេង, ក្លិន, រស, សម្ផស្ស ។ កាមច្ឆន្ទៈ ( កាម-ម៉ាច់-ឆាន់-ទៈ ) សេចក្ដីពេញចិត្តក្នុងកាម ។ កាមតណ្ហា ចំណង់ចំពោះកាម, សេចក្តីប្រាថ្នាមិនចេះចប់ក្នុងកាម ។ កាមទុក្ខ សេចក្ដីលំបាកក្នុងកាម, ទុក្ខដែលកើតឡើងព្រោះកាម ។ កាមបង្កៈ (—បុ័ង-កៈ ) ភក់គឺកាម ឬ កាមដូចជាភក់ ។ កាមបរិឡាហៈ (—ប៉ៈ-រិ-ឡា-ហៈ ) សេចក្តីក្តៅក្រហាយ, រោលរាល, អន្ទះអន្ទែងព្រោះកាម ។ កាមភព ភពគឺកាមឬ ភពដែលប្រកបដោយ កាមគុណទាំង ៥, បានដល់ភព ១១ គឺទេវលោក ៦,មនុស្សលោក ១, អបាយភូមិ ៤ ។ កាមភោគិសេយ្យា (—សៃ-យ៉ា ) ដំណេករបស់បុគ្គលអ្នកបរិភោគកាម ( អ្នកបរិភោគកាមច្រើនដេកផ្អៀងទៅខាងឆ្វេង ) តាមអដ្ឋកថា សុត្តន្តបិដក ។ កាមភោគី អ្នកបរិភោគកាម។ ឥត្ថី. កាមភោគិនី ។ កាមយោគសេចក្តីប្រកប ឬ ព្យាយាមក្នុងកាម ។ កាមរាគ តម្រេកក្នុងកាម ។ កាមរាគានុស័យកិលេសយ៉ាងល្អិត ដែលដិតត្រាំប្រចាំ នៅក្នុងសន្តាន គឺកាមរាគ ។ កាមរោគ រោគកើតឡើងព្រោះកាម ។ កាមវិតក្ក (—វិ-តាក់-កៈ ) សេចក្តីត្រិះរិះក្នុងកាម ។កាមវិយោគ ការព្រាត់ប្រាសនិរាសចាកកាម ។ កាមសិនេហៈ ឬ កាមស្នេហា សេចក្តីស្រឡាញ់ជក់ជាប់ស្អិតក្នុងកាម ។ កាមសុខ សុខក្នុងកាម ឬ សេចក្តីសប្បាយដែលកើតឡើងអំពីកាម ។ កាមសុខល្លិកានុយោគ ការប្រកបរឿយ ៗ ក្នុងកាមសុខ, ការប្រព្រឹត្តិជាប់ចិត្តចំពោះកាមសុខ ។ កាមាទីនវៈ (—ម៉ា-ទី-នៈ-វៈ ) ឬកាមាទីនព (—នប់ ) ទោសនៃកាម, ទោសដែលកើតអំពីកាម ។ កាមារម្មណ៍អារម្មណ៍គឺកាម ៦ យ៉ាងមានរូបារម្មណ៍ជាដើម ។ កាមាវចរ ឈ្មោះឋានសួគ៌ ៦ ជាន់ ឬ ឈ្មោះចិត្តដែលត្រាច់ទៅក្នុងកាមភព ឬ ដែលចុះស៊ប់កាន់កាមភព ។ កាមាសវៈ (—សៈ-វ៉ៈ ) អាសវៈគឺកាម ។ កាមុបាទាន (—ប៉ា—) សេចក្តីប្រកាន់មាំក្នុងកាម ។ កាមុម្មត្តកៈ ( កាម៉ុម-ម៉ាត់-តៈ-កៈ ) អ្នកឆ្កួតព្រោះកាម ឬដែលឆ្កួត, ដែលវក់ក្នុងកាម។ កាមេសនា ការស្វែងរកកាម ។ កាមោឃៈ (—ឃៈ ) អន្លង់គឺកាម ឬ កាមដូចជាអន្លង់ ។ ល ។
ខាង
នាមសព្ទ
ប៉ែក, ចំណែក; ប្រប, ជិត
ខាងស្តាំ, ខាងឆ្វេង; ខាងកើត, ខាងលិច, ខាងត្បូង, ខាងជើង; ខាងអាយ, ខាងនាយ;
ខាងយើង, ខាងគេ ។ ល ។
ឆ្នេរ
នាមសព្ទ
មាត់សមុទ្រ ឬ មាត់ទន្លេ, ស្ទឹង ត្រង់ដែលមានសណ្ឋានជ្រាលមានផ្នូកខ្សាច់រាបស្រួល
ឆ្នេរសមុទ្រ ។
សម្ទាយ
(សំ-ម្ទាយ)
គុណសព្ទ
( បា. សមទាយ ន. ” របស់ដែលត្រូវឲ្យស្មើគ្នា, រង្វាន់ស្មើភាគគ្នា; រង្វាន់សាមញ្ញ ឬ
ដែលជាធម្មតា” ) សាមញ្ញ, ដែលជាធម្មតា, រាយរង, បន្ទាប់បន្សំ; ដែលរាប់រយរាប់ពាន់
ការសម្ទាយ ការងាររាយរង, ការបន្ទាប់បន្សំ ។
មនុស្សសម្ទាយ មនុស្សសាមញ្ញ, មនុស្សរយ ។ សុខទុក្ខសម្ទាយ សុខទុក្ខជាធម្មតា ។
( ព. កា. )
ការក្រកុំគិតងាយ ការសម្ទាយជាកម្រោល សន្សឹមកុំបំបោល ក្រែងពុំដល់ដូចប្រាថ្នា ( សាស្ត្រាច្បាប់កេរ្ដិ៍កាល ) ។
សាត្រា
នាមសព្ទ
(ក្លាយមកពី សំ. ឝាស្ដ្រ) គម្ពីរ, ក្បួន ។ សាត្រាច្បាប់ សាត្រាកាព្យពាក្យសុភាសិតជាច្បាប់ប្រដៅ ។ សាត្រាទេសន៍ សាត្រាសម្រាយ ពាក្យរាយនិយាយពីធម៌វិន័យ ឬពីរឿងនិទានក្នុងពុទ្ធសាសនា សម្រាប់ទេសន៍ ។ សាត្រាល្បែង សាត្រាសម្រាប់មើលលេង ( សាស្ដ្រាប្រលោមលោក ) ។ ល ។ ( ប្រើជា សាស្ដ្រា ត្រូវជាងសាស្ដ្រាច្បាប់ )។