ប្រែសម្រួលដោយៈ ប៉ូលីទិក
គេហទំព័រ washingtonpost បានឱ្យដឹងថា៖អាម៉េរិកបានឈ្នះសមរភូមិបាឡុង ជាមួយយន្តហោះចម្បាំងដ៏ទំនើប F-22 Raptorជាអ្នកបាញ់ទម្លាក់បាឡុងចិនដែលបានធ្វើដំណើរលើដែនអាកាសអាម៉េរិកមួយសប្ដាហ៍កន្លងមក។ ការបំពានលើដែនអាកាសរបស់អាម៉េរិកគឺមិនអាចទទួលយកបានទេ ប៉ុន្តែបាឡុងនេះមិនបានបង្កការគំរាមកំហែងណាមួយឡើយហើយវាមិនសមទំនងទេដែលថាបាឡុងនេះបានប្រមូលព័ត៌មាចារកម្មដែលសូម្បីផ្កាយរណបចារកម្មរបស់ចិនមិនអាចប្រមូលបាន។ អ្វីដែលគួរឱ្យអស់សំណើចនោះគឺប្រតិកម្មហួសហេតុរបស់សាធារណជនអាម៉េរិកចំពោះបាឡុងនេះ។
អតីតប្រធានាធិបតី ដូណាល់ ត្រាំ បានអះអាងថា ចូ បៃដិន “បានចុះចាញ់ដែនអាកាសអាម៉េរិកឱ្យទៅចិនកុម្មុយនីស្ត”បើទោះជាមានរបាយការណពីមន្ទីរបញ្ចកោណថា បាឡុងចិនបានហោះចូលដែនអាកាសអាម៉េរិកយ៉ាងហោចណាស់ ៣ លើកក្រោមអាណត្តិរបស់ត្រាំ។ មានប្រតិកម្មជាច្រើនមកពីពួកស្ដាំនិយម ប៉ុន្តែគួរលោកចូ បៃដិន ឆ្លើយតបយ៉ាងណាទៅវិញ? គួរលោក ចូ បៃដិន បើកបរយន្តហោះ F-22 ដោយខ្លួនឯង និងបាញ់ទម្លាក់បាឡុងនោះតែម្ដង? គួរលោក ចូ បៃដិនឆ្លើយតបទៅឧបទ្ទេវហេតុនេះដោយប្រកាសសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរដាក់ចិនដើម្បីជាការសងសឹក? ដូចនេះហើយ ខាងបក្សសាធារណរដ្ឋមិនមានដំណោះស្រាយជំនួណាមួយនោះទេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនបានបញ្ឈប់ការដុតបញ្ឆេះឱ្យមានការភ័យខ្លាចនោះដែរ ដូចជាព្រឹទ្ធសមាជិកអាម៉េរិកមកពីរដ្ឋ Florida លោក Marco Rubio នៃបក្សសាធារណរដ្ឋ បានលើកឡើងថា ចិនបានបញ្ជូនបាឡុងនេះដើម្បីបង្ហាញថា “សហរដ្ឋអាម៉េរិកជាមហាអំណាចអស្ចារ្យតែសំបកក្រៅ ជាមហាអំណាចដែលកំពុងអន់ថយ”។
ប្រតិកម្មមានច្រើនលើសលប់រហូតនាំឱ្យ ចូ បៃដិន បង្ខំចិត្តផ្អាកដំណើរទស្សនកិច្ចរបស់រដ្ឋមន្ត្រីការពារបរទេស លោក អានថូនី ប្លីងកិន ទៅកាន់ប្រទេសចិន។ ការណ៍នេះហាក់មិនផ្ដល់ផលល្អទេព្រោះរឿងរ៉ាវទាក់ទិននឹងបាឡុងគូសបញ្ជាក់ពីតម្រូវការនៃការបង្កើតខ្សែបណ្តាញទំនាក់ទំនងល្អជាមួយរដ្ឋាភិបាលក្រុងប៉េកាំងដើម្បីបញ្ចៀសភាពតានតឹងរវាងចិននិងអាម៉េរិកកុំឱ្យបាត់បង់ម្ចាស់ការ។ ព្រឹត្តិការណ៍បាឡុងនេះបានកើតឡើងប៉ុន្មានថ្ងៃមុនបន្ទាប់ពីឧត្ដមសេនីយ៍កងទ័ពអាកាសលោក Michael A. Minihan ជាមេបញ្ជាការកងទ័ពចល័តជើងអាកាសបានបញ្ជូនកំណត់ហេតុទៅកាន់ថ្នាក់ក្រោមដោយទស្សនទាអំពីសង្គ្រាមរវាងចិននិងអាម៉េរិកក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំខាងមុខ៖ “ខ្ញុំសង្ឃឹងថា ខ្ញុំទាយខុសទៅចុះ។ ចិត្តរបស់ខ្ញុំប្រាប់ថា យើងនឹងប្រយុទ្ធក្នុងឆ្នាំ ២០២៥”។
លោក Minihan និងអ្នកដទៃទៀត ដែលគិតថាសង្គ្រាមជាមួយចិនមិនអាចចៀសផុត គួរតែតាំងស្មារតីខ្លួនឯងឱ្យនឹងថឹងសិន។ នាយក CIA លោក William J. Burns បានថ្លែងថា មេដឹកនាំចិនលោក ស៊ី ជីនភីង បានបញ្ជាយោធារបស់លោកឱ្យប្រុងជើងការឈ្លានពានកោះតៃវ៉ាន់នៅត្រឹមឆ្នាំ ២០២៧ ប៉ុន្តែវាមិនមានន័យថា ស៊ី ជីនភីង នឹងឈ្លានពានក្នុងឆ្នាំ ២០២៧ ឬឆ្នាំដទៃនោះទេ។ លោក Burns បានកត់សម្គាល់ថាការឈ្លានពានមិនជោគជ័យរបស់រុស្សមកលើអ៊ុយក្រែនហាក់ផ្ដល់ការពិចារណាដល់លោក ស៊ី ជីនភីង មុននឹងពិចារណាការវាយប្រហារណាមួយលើតៃវ៉ាន់។
សង្គ្រាមជាមួយចិនអាចនិងគួរតែបញ្ជៀសបាន ប៉ុន្តែយើងនាំគ្នាធ្វើឱ្យមើលទៅឃើញសង្គ្រាមចៀសមិនបាន ឬសន្មត់បន្លើសពេកអំពីការភ័យខ្លាចនៃអំណាចរបស់ចិន ដូចជាករណីការភ័យខ្លាចក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមត្រជាក់នៅពេលដែលមានការយល់ឃើញទូទៅថា អាម៉េរិកបានចាញ់ក្រោមដៃពួកកុម្មុយនីស្ត ហើយថាសង្គ្រាមលោកទី ៣ នឹងកើតឡើងជាដើម។ ការយល់ឃើញដ៏គ្រោះថ្នាក់បែបនេះនាំឱ្យមានការបង្ក្រាបលើពួកកុម្មុយនីស្តនៅក្នុងស្រុក និងការធ្វើអន្តរាគមន៍យោធាដូចនៅវៀតណាម។ គ្រានោះសឹងតែនាំពិភពលោកធ្លាក់ចូលសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរក្នុងអំឡុងវិបត្តិគុយបា។
ប៉ុន្តែ ក្នុងតថភាពពិតជាក់ស្តែងឯណោះវិញ សូវៀតមិនខ្លាំងដូចការរំពឹងទុកនោះទេ ក៏ដូចជាចិនកុម្មុយនីស្តផងដែរ។ លោកស៊ីជីនភីងកំពុងដឹកនាំប្រទេសដែលមានប្រជាជនវ័យចំណាស់កើនឡើង សេដ្ឋកិច្ចដើរយឺត និង មានមិត្តភក្ដិតិចតួច។កត្តាទាំងនេះអាចពន្យល់ពីមូលហេតុដែលលោកកំពុងព្យាយាមជួសជុលទំនាក់ទំនងជាមួយអាម៉េរិកនិងអឺរ៉ុប។
ចំណែកឯអាម៉េរិកវិញ បើទោះជាមានប្រជាជនតិចជាងចិនគឺមានភាពខ្លាំងក្លាខាងអំណាចរឹងនិងទន់។ យោងតាមវិទ្យាស្ថាន Lowy Instituteនៅឯប្រទេសអូស្ត្រាលីបានធ្វើការស្ទាបស្ទង់លើតុល្យភាពអំណាចនៅអាស៊ី និងបានរកឃើញថា សហរដ្ឋអាម៉េរិកនៅតែឈានមុខលើប្រទេសចិន ខាងផ្នែក “ធនធានអនាគត, ភាពអត់ធន់, បណ្ដាញការពារ, ឥទ្ធិពលវប្បធម៌ និងសមត្ថភាពយោធា”។ ថ្មីៗនេះគេឃើញមានការយល់ព្រមក្នុងការន្តប្រើប្រាស់មូលដ្ឋានយោធាចំនួនបួនបន្ថែមរបស់អាម៉េរិកនៅប្រទេសហ្វីលីពីន។
គុណសម្បត្តិទាំងនេះមិនត្រូវបានចាត់ទុកជាមោឃៈដោយសារបាឡុងរបស់ចិននោះទេ។ អាម៉េរិកនៅតែជាមហាអំណាចលេខ១ក្នុងពិភពលោក ហើយប្រទេសនេះនៅអាចស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដដែលនេះដរាបណាអាម៉េរិកមិនដើរចូលក្នុងសង្គ្រាមជាមួយចិន៕Ph
ប្រភព៖https://www.washingtonpost.com/opinions/2023/02/06/china-balloon-war-hysteria-taiwan/
