ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ផ្កាប់
កិរិយាសព្ទ
ដាក់ត្រឡប់យកមុខឬបាត, ពោះ ចុះក្រោម
ផ្កាប់មុខ, ផ្កាប់ចាន ។
ព. ផ្ទ. ផ្ងារ ។ ជឿផ្កាប់មុខ ជឿស៊ប់មិនងាកចិត្ត; ស្រឡាញ់ផ្កាប់មុខ ស្រឡាញ់ងប់ចិត្តភ្លេចខ្លួន ។ ( កាព្យប្រាប់ឲ្យប្រយ័ត្នជំនឿផ្កាប់មុខ និងស្រឡាញ់ផ្កាប់មុខ )
កុំស៊ុកគ្រលុក កុំជឿផ្កាប់មុខ ដោយឥតបើគិត បំណាច់នឹងជឿ ជឿដោយគំនិត ដែលមានការណ៍ពិត តាមធម៌តាមច្បាប់ ។ ស្រឡាញ់ផ្កាប់មុខ ច្រើនតែមានទុក្ខ ផ្តល់ឲ្យឈឺចាប់ សង្រេងសង្រៃ ពេកក្រៃស្ទើរស្លាប់ ព្រោះត្រូវចំណាប់ នៃក្តីស្នេហា ។
ពពូល
នាមសព្ទ
ឈ្មោះសត្វស្លាបមួយប្រភេទ រូបស្រដៀងនឹងព្រាប តែតូចជាងបន្តិច សម្បុរបៃតងប្រផេះ មានផ្លែឈើជាចំណី
ពពូលមួយហ្វូងស៊ីផ្លែជ្រៃ ។
ភាវនូបនិស្ស័យ
(ភាវៈនូប៉ៈនិស-សៃ)
នាមសព្ទ
(បា. ភាវនា + ឧបនិស្សយ) ឧបនិស្ស័យដែលកើតអំពីភាវនា គឺចំណុចចិត្ត ឬ សេចក្ដីពេញចិត្ត ដែលជាប់ជាស្នាមជាលំអានមកអំពីការបានធ្វើភាវនា (ម. ព. ឧបនិស្ស័យ ផង) ។
មនុញ្ញ
(មៈនុញ ឬ មនុញ-ញៈ)
គុណសព្ទ
(បា. ; សំ. មនោជ្ញ) ដែលជាទីគាប់ចិត្ត, គាប់អធ្យាស្រ័យ, ល្អ, ប្រពៃ . . . ។ មនុញ្ញផល ( –ញៈ– ) ផលជាទីគាប់ចិត្ត ។ មនុញ្ញភាព ភាពជាទីពេញចិត្ត, សេចក្ដីពេញចិត្ត, ការត្រូវចំណុចចិត្ត ។ មនុញ្ញភោជន ភោជនជាទីគាប់ចិត្ត, អាហារឆ្ងាញ់ពិសា ។
យុគលពិន្ទុ
(យុគៈលៈពិន-ទុ)
នាមសព្ទ
(សំ. បា. យុគល “គូ” + វិន្ទុ ឬ ពិន្ទុ “តំណក់; ចំណុច” ) ចំណុចមួយគូឬចំនុចពីរទន្ទឹមគ្នា (ម. ព. ពិន្ទុ ផង) ។ ពាក្យសន្មតឲ្យជាឈ្មោះវណ្ណយុត្តមួយយ៉ាង ( : ) ដូចគ្នានឹង ដឺពង់ត៍ ( Deux points ) របស់បារាំងសែស, សម្រាប់ប្រើចុចពីខាងមុខអក្សរដែលមានសំឡេងជា អៈ, អាៈ, អេៈ ជាដើម ដូចជា ខេមរៈ, ធុរៈ, ភារៈ, មរណៈ, លក្ខណៈ, សក្ការៈ, ស្រៈ, អក្ខរៈ, អ៊ីថាៈ, អេៈអុៗ, រអេះរអុ ជាដើម; ប៉ុន្តែពាក្យដែលជា សមាសនាម មានដើមថា កម្ពុជរដ្ឋ, ខេមរជាតិ, មគធភាសា, មរណភាព, រាជបុត្រ, សក្ការបូជា, អក្ខរវិធី (ក័ម-ពុជៈរ័ត, ខេម៉ៈរ៉ៈជាត, មៈគៈធៈភាសា, មៈរៈណៈភាប, រាជៈបុត, ស័កការ៉ៈបូជា, អ័កខៈរ៉ៈវិធី) នេះកុំចុចអក្សរកណ្ដាលជា កម្ពុជៈរដ្ឋ, ខេមរៈជាតិ, មគធៈភាសា, មរណៈភាព, រាជៈបុត្រ, សក្ការៈបូជា, អក្ខរៈវិធី ដូច្នេះឡើយ ។ មួយទៀត, យុគលពិន្ទុ នេះមិនមានសំឡេងទេ សម្រាប់ប្រើជាគ្រឿងសម្គាល់ការចង្អុលពាក្យឬសេចក្ដីខាងមុខ ដែលជាឧទាហរណ៍ឬជាព័ស្តុតាងជាដើម, ដូចជា ម្ដាយនិយាយថា
កូន, ឯងខំប្រឹងរៀនសូត្រទៅ ទាន់ខ្លួននៅក្មេង! (ម. ព. វណ្ណយុត្ត ផង) ។