ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ពីងពាង
នាមសព្ទ
ឈ្មោះសត្វល្អិតពួកមួយ មានជើងវែងៗ, ជាសត្វមានពិស, ចេះបញ្ចេញសរសៃឆ្មារពីគូទព័ទ្ធត្រដាងប្រទាក់ជាក្រឡាសំបុក ហៅថា មង ក៏បាន, ហើយតោងនៅត្រង់ពាក់កណ្ដាលសំបុក ចាំចាប់សត្វល្អិតមានរុយជាដើមដែលមកប៉ះជាប់នឹងមងនោះជាចំណី
សំបុកពីងពាង, ពីងពាងពាក់មង, សរសៃពីងពាង ។
រលុះ
កិរិយាសព្ទ
ច្រោះ, ធ្លុះធ្លាយ ជារន្ធ, ជាប្រហោង, ជារូងឬប្រឡាយ មិនរហូតឬរហូតទៅម្ខាងក៏មាន
ដីរលុះ, ទំនប់រលុះ ។
រលាឬរសាយធូរមិនតឹងមិនណែនដូចដើម
ចំណងរលុះ, របុំអំបោះរលុះ ។
កិ. វិ. ឬ គុ. ដែលមុតឬស៊ីធ្លុះជ្រៅដូចគេទម្លុះ
មុតរលុះ; ដំបៅរលុះ ។
រលុះរលួយ រលុះហើយរលួយផង
ដំបៅស៊ីរលុះរលួយ ។ ល ។
វិវដ្ដ
(–វ័ត-ដៈ ឬ –វ័ត)
នាមសព្ទ
( បា.; សំ. វិវ្ឫត្ត ) ការវិលត្រឡប់; ការត្រឡប់ធ្វើជាថ្មីទៀត ។ ការរួចស្រឡះចាកដំណើរវិលកើតវិលស្លាប់ ( ព្រះនិព្វាន ) ។ ឈ្មោះចំណែកផ្ទៃចីពរ ( ឧត្តរាសង្គៈ ) ឬសង្ឃាដីត្រង់ផ្ទាំងកណ្ដាល
ខណ្ឌវិវដ្ដ ឬ ផ្ទាំងវិវដ្ដ ( សរសេរជា វិវដ្តៈ ក៏បាន ) ។
សម្បួរ
នាមសព្ទ
ឈ្មោះឈើពួកមួយ មាន ៣ ប្រភេទ គឺ ១- សម្បួរកក់ សម្បួរដើមស្ទើរជាវល្លិមានបន្លា ផ្លែមានរសជូរ, ប្រើជាគ្រឿងកក់សក់ឬលាងជម្រះ, គេច្រើនយកផ្លែទុំក្រៀមមកដាក់ត្រាំក្នុងទឹកផ្តិល លាយជាមួយនឹងចំណិតផ្លែក្រូចសើច ហៅថា ទឹកសម្បួរ ប្រើជាទឹកមង្គលសម្រាប់ជជុះរលាស់ប្រោះព្រំជម្រះចង្រៃ ( តាមលទ្ធិដែលធ្លាប់ប្រកាន់ជឿ ); ២- សម្បួរទេស ឬ សម្បួរប្រាក់ សម្បួរស្លឹកល្អិតៗ ផ្កាសណ្ឋានស្រដៀងនឹងផ្កាក្ទម្ព កាលណារីកមានព័ណ៌ស, ត្រួយផ្កាផ្លែខ្ចី ប្រើជាអន្លក់ឬរបោយបាន, គេច្រើនដាំធ្វើជារបងភូមិលំនៅ; ៣- សម្បួរមាស សម្បួរដើមតូច ផ្កាតូចៗពណ៌លឿង ក្លិនក្រអូបឆ្ងិត, គេច្រើនដាំប្របមាត់ទ្វាររបងផ្ទះឬដាំធ្វើជារបងផ្ទះក៏មាន ។
អនុ
(អៈ—)
( ឧបសគ្គសព្ទ ឬ និ. ) ( សំ. បា. ) តាម; រឿយៗ, ញយៗ; រង, បន្ទាប់; តូច, បណ្ដោយ; ក្រោយ, ខាងក្រោយ; . . . ។ សម្រាប់ប្រើជាបុព្វបទភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ តាមគួរដល់ការប្រកប, ដូចជា អនុករ ធ្វើតាម; អ្នកធ្វើតាម ។ អនុកលា ( —កៈល៉ា ) ឬ អនុក្បៀស ចំណិតឬចម្រៀកបន្ទាប់ឬតូច, ក្បៀសបន្ទាប់, ក្បៀសមួយ ( ឥតគូ ) ។ ឈ្មោះរយៈមាត្រាវាស់មួយយ៉ាង ប្រមាណកន្លះក្បៀស គឺភាគមួយក្នុង ៨ នៃធ្នាប់មួយ : មួយភាគក្នុង ៤ នៃធ្នាប់មួយ ហៅ កលា ឬ ក្បៀស, មួយភាគក្នុង ៨ នៃធ្នាប់មួយ ហៅ អនុកលា ឬ អនុក្បៀស ។ អនុការី អ្នកធ្វើការរង, —បន្ទាប់, អ្នកជាជំនួយការ; គិលានុបដ្ឋាក ជាជំនួយគ្រូពេទ្យក្នុងការវះកាត់ ។ អនុកិរិយា ឬ —ក្រិយា ការធ្វើតាម, ការយកតម្រាប់ ។ អនុកម្បចិត្ត ( —ក័ម-ប៉ៈ— ) ចិត្តអនុគ្រោះ, ចិត្តអាណិតឬប្រណី ។ អនុកូល សេចក្ដីទំនុកបម្រុង, អនុគ្រោះ; ករុណា; សេចក្ដីពេញចិត្ត; ការបណ្ដោយតាម, ការព្រមតាម ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ក៏បាន “ទំនុកបម្រុង; បណ្ដោយតាម, ព្រមតាម” : គួរអនុកូលខ្លះទៅ ! ។ អនុក្រម ( —ក្រំ ) លំដាប់, របៀបតាមលំដាប់, លំដាប់មានរបៀប ។ ប្រើរៀងភ្ជាប់ត្រង់កណ្ដាលឬត្រង់ខាងចុងសព្ទដទៃដូចជា ឋានានុក្រម លំដាប់ទី, លំដាប់មុខងារ; បទានុក្រម លំដាប់បទ; មាតិកានុក្រម លំដាប់មាតិកា; វចនានុក្រម លំដាប់ពាក្យ; សទ្ទានុក្រម ឬ សព្ទានុក្រម លំដាប់សព្ទ ។ អនុក្រឹត្យ ក្រឹត្យបន្ទាប់, ក្រឹត្យរង គឺសេចក្ដីសម្រេចរបស់រាជការដែលមានអំណាចថយតិចជាងក្រឹត្យ ( បារ. Arrêté ) ។ អនុគណ ( —គន់ ) ឬ —គណៈ គណៈបន្ទាប់, គណៈរង; គណៈតូច ។ អនុគាមិកនិធិ ( —កៈ— ) កំណប់ដែលរមែងទៅតាម ( កំណប់បុណ្យ ឬកំណប់ព្រេងសំណាងល្អ ) ។ អនុគាមី អ្នកទៅតាម, អ្នកទៅជាមួយគ្នា ( បើស្ត្រីជា អនុគាមិនី ) ។ អនុគ្គមនៈ ឬ អនុគ្គមន៍ ការក្រោកជូន, ការតាមជូនដំណើរ : ធ្វើអនុគ្គមនៈ ( ព . ផ្ទ. បច្ចុគ្គមនៈ ឬ បច្ចុគ្គមន៍ “ការក្រោកទទួល” ) ។ អនុគ្គមនាការ អាការនៃការក្រោកជូន : ធ្វើអនុគ្គមនាការ ( ព. ផ្ទ. បច្ចុគ្គមនាការ “អាការនៃការក្រោកទទួល” ) ។ អនុគ្គហធម៌ ធម៌អនុគ្រោះ ។ អនុគ្រោះ ( សំ. អនុគ្រហ; បា. អនុគ្គហ ) ការជួយទំនុកបម្រុង; ករុណា ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ក៏បាន “ទំនុកបម្រុង; អាណិត” ។ អនុចរ ដើរតាម, ត្រាច់តាម; ប្រព្រឹត្តតាម ។ ប្រើជា ន. ក៏បាន “អ្នកចរតាម; អ្នកតាមបម្រើ; បរិវារ” ។ អនុចារី ( —រ៉ី ) អ្នកដើរតាម; អ្នកប្រព្រឹត្តតាម ( ស្ត្រីជា អនុចារិនី ) ។ អនុចិន្ដា ( —ចិន-ដា ) ការគិតតាម; ការគិតហើយគិតទៀតរឿយៗ ។ អនុជ ( អៈន៉ុច ) អ្នកកើតបន្ទាប់ឬអ្នកកើតក្រោយ ( ប្អូន ) ។ ខ្មែរប្រើជា រ. ស. : ព្រះអនុជ, សម្ដេចព្រះអនុជ ( ប្រើតាមទម្លាប់ បានទាំងក្សត្រា, ក្សត្រី; ប៉ុន្ដែតាមបែបវេយ្យាករណ៍ បើក្សត្រីជា អនុជា ) ។ អនុជាតបុត្ត ឬ —បុត្រ ( —ជាតៈ— ) បុត្រដែលមានចរិយាធម៌ល្អតាមបែបបទរបស់មាតាបិតា ( ស្ត្រីជា អនុជាតបុត្រី ) ។ អនុជិត អ្នកឈ្នះតាម; អ្នកឈ្នះរឿយៗ ។ ខ្មែរច្រើនប្រើជាឋានន្តរមន្ត្រី ដូចជា អនុជិតសេនា, ភក្ដីអនុជិត, រាជានុជិត, សេនានុជិត ជាដើម ។ អនុជីវិន ឬ អនុជីវី អ្នកធ្វើការបម្រើ, អ្នករស់ដោយសារគេ ( ស្ត្រីជា អនុជីវិនី )។ អនុញ្ញាត ( អៈនុញ-ញ៉ាត ) កិ. យល់ព្រម, បើកឱកាសឲ្យ; ដែលបានយល់ព្រមហើយ : រដ្ឋាភិបាលបានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើការនោះហើយ ។ ប្រើជា ន. ផងក៏បាន : មានអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើហើយ ( គួរប្រយ័ត្ន កុំច្រឡំសរសេរជា អនុញ្ញាតិ ព្រោះគ្មានពាក្យនេះទេ ) ។ អនុតាបកម្ម ( —ប៉ៈ— ) អំពើដែលធ្វើរួចទៅហើយនាំឲ្យកើតក្ដៅក្រហាយចិត្តនឹកស្ដាយក្រោយរឿយៗ; អំពើអាក្រក់ ។ អនុត្ថេរ ថេរៈបន្ទាប់, ថេរៈតូច ( ព. ផ្ទ. មហាថេរ ) ។ អនុទយា ( —នុ-ទៈ— ) ករុណា, សេចក្ដីអាណិតតាម ។ អនុទិន ថ្ងៃបន្ទាប់; ថ្ងៃរៀងៗគ្នា; រាល់ថ្ងៃ ។ អនុទិស ( បា. —ទិសា; សំ. —ទិឝ ឬ —ទិឝា ) ទិសបន្ទាប់ទិសធំ, ទិសតូច : អាគ្នេយ៍, និរតី, ពាយ័ព្យ, ឦសាន ជាអនុទិស ។ អនុទូត ទូតរង, ទូតតូច; បម្រើដែលចាត់ប្រើឲ្យទៅតាមស្ដាប់ការណ៍ ។ ភិក្ខុដែលសង្ឃសន្មតឲ្យទៅតាមស្ដាប់ពាក្យនៃភិក្ខុអ្នកទៅសូមឲ្យឧបាសកអត់ទោស ( ព. វិ. ពុ. ) ។ អនុទោស ទោសតូច, ទោសបន្ទាប់បន្សំ ។ អនុធម្មចារី អ្នកប្រព្រឹត្តតាមធម៌ ( ស្ត្រីជា អនុធម្មចារិនី ) ។ អនុធម្មតា ( —ធ័ម-មៈដា ) ទម្លាប់ដែលត្រូវតែធ្វើ; ទម្លាប់ល្អ ។ អនុនាយក ( —យក់ ) នាយកបន្ទាប់; នាយករង ( ស្ត្រីជា អនុនាយិកា ) ។ អនុនាសិក ឬ អនុនាសិកន្ត អក្សរដែលមានសូរសំឡេងចេញច្រើនតាមច្រមុះ ។ អនុបទ បទបន្ទាប់ ។ អនុបាល តាមរក្សា, បីបាច់រក្សា; អ្នកបីបាច់រក្សា ។ អនុបុព្វីកថា ការថ្លែងរឿងតាមលំដាប់លំដោយ, ពាក្យពោលរៀបរៀងតាមលំដាប់រឿង, រឿងនិទានតំណាលតាមលំដាប់; ព. ពុ. មាន ៥ យ៉ាងគឺ ១- ទានកថា ការថ្លែងអំពីទាន; ២- សីលកថា ការថ្លែងអំពីសីល; ៣- សគ្គកថា ការថ្លែងអំពីសួគ៌; ៤- កាមាទីនវកថា ការថ្លែងអំពីទោសកាម; ៥- នេក្ខម្មានិសំសកថា ការថ្លែងអំពីអានិសង្ឃនៃការចេញចាកកាម ( បព្វជ្ជា ) ។ អនុបស្សនា ( —ប៉័ស-សៈន៉ា ) ការពិចារណាសង្កេតសង្ខារ; ប្រាជ្ញាពិចារណាការកើតស្លាប់; ការស្មឹងស្មាធិ៍រំពឹង ។ អនុប្បញ្ញត្តិ បញ្ញត្តិបន្ទាប់អំពីបឋមប្បញ្ញត្តិមក ។ អនុប្បទាន ( —នុប-ប៉ៈ— ) ឬ អនុប្រទាន ការប្រគល់អ្វីៗឲ្យ : ធ្វើអនុប្បទាន ។ អនុប្រទេស ប្រទេសបន្ទាប់, ប្រទេសតូច; ប្រទេសជារណប ។ អនុព័ន្ធ ការជាប់តាម; ដំណើរតាមប្រកិត ។ អនុពុទ្ធ លោកអ្នកត្រាស់ដឹងតាមព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ ( ពុទ្ធសាវ័ក ) ។ អនុពោធ ការនឹកឃើញឬគិតឃើញជាខាងក្រោយ ។ អនុភរិយា ភរិយាបន្ទាប់, ភរិយាតូច, ប្រពន្ធចុង ។ អនុភាគ ភាគកន្លះ ឬកន្លះភាគ : រង្វាល់អនុភាគ, កន្តាំងអនុភាគ ( កន្តាំងពីរមួយតៅ ) ។ អនុភាស ស្ដីប្រដៅ, ប្រៀនប្រដៅ ។ អនុម័ត ( —ម៉ាត់ ) យល់ព្រម, ព្រមតាម, យល់ឃើញជាមួយ; បង្គាប់; សន្មត ។ អនុមតិ ឬ —ម័តិ ការយល់ព្រម, ការព្រមតាម, ការយល់ឃើញជាមួយ; ការបង្គាប់; សន្មតិ ។ អនុមន្ត្រី មន្ត្រីបន្ទាប់, មន្ត្រីថ្នាក់រង ។ ខ្មែរសន្មតប្រើជាថ្នាក់ឋានន្តរនៃមន្ត្រីរដ្ឋបាលបន្ទាប់ពីវរមន្ត្រី : ទីអនុមន្ត្រី ។ អនុមាន ( —ម៉ាន ) សេចក្ដីត្រិះរិះ; ការពិចារណា, ការគ្នេរគ្នាន់, ការលៃលក; ការចូលចិត្តស៊ប់ ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ផងក៏បាន “ត្រិះរិះ, ពិចារណា, គ្នេរគ្នាន់, លៃលក; ចូលចិត្តស៊ប់” ។ អនុមោទនា ( —មោទៈ—) សេចក្ដីត្រេកអរតាម, ការជួយត្រេកអរ, អំណរជាមួយ; វាចាសម្ដែងសេចក្ដីត្រេកអរតាម : ធ្វើអនុមោទនា ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ផងក៏បាន “ត្រេកអរតាម, ជួយត្រេកអរ, ត្រេកអរជាមួយផង, ទទួលអំណរ” ។ អនុយ័ន្ដ អ្នកតាមហែ, អ្នកហែហម : ពួកអនុយ័ន្ដ ។ អនុយាត្រា យាត្រាតាម ។ អនុយោគ ពាក្យសួរ; ការសួរដណ្ដឹង; ប្រសា្ន ( សំ. ប្រើជា អនុយោជន “អនុយោជន៍” ក៏បាន ) ។ អនុរក្ខ ឬ —រក្ស ( —រ័ក ) រក្សារឿយៗ, បីបាច់រក្សា, ថែទាំ ។ ន. ការរក្សារឿយៗ; ការរំពៃ, ការគយឃ្លាំមើល; ជនអ្នកថែទាំមើលការខុសត្រូវ, អ្នកគយគន់រំពៃ : អនុរក្សនៃពន្ធនាគារ, អនុរក្សនៃវិទ្យាល័យ ។ អនុរក្ដិ ( —រ័ក ) សេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ អនុរដ្ឋលេខាធិការ រដ្ឋលេខាធិការរង ( ម. ព. រដ្ឋលេខាធិការ ផង ) ។ អនុរដ្ឋលេខាធិការដ្ឋាន ទីស្ដីការឬមុខតំណែងរបស់អនុរដ្ឋលេខាធិការ ។ អនុរាគ សេចក្ដីស្រឡាញ់ស៊ប់ងប់ចិត្ត ។ អនុរាត្រី យប់បន្ទាប់; យប់រៀងៗគ្នា; រាល់យប់ ។ អនុរាជ ឬ —រាជា ព្រះរាជារង, ព្រះរាជាបន្ទាប់; ព្រះរាជាតូច, ឧបរាជ ។ អនុរូប ដែលសមគួរ, មានសភាពឬទំនងដ៏សមគួរ, ដែលគួរដល់ការ ។ ប្រើភ្ជាប់ពីខាងចុងសព្ទដទៃជា : កិច្ចានុរូប សមគួរដល់កិច្ច; ចិត្តានុរូប សមគួរដល់ចិត្ត ជាដើម ។ អនុរោធ ការអនុគ្រោះ; ការយល់ព្រមតាម, អនុវត្តិ ។ អនុលាប ការពោលផ្ទួនដដែលៗ, ការនិយាយច្រើនប៉ុន្តែច្រំដែល; អាមេណ្ឌិតវាទ ។ អនុលោម ( —ល៉ោម ) តាមរោម គឺបណ្ដោយ; បណ្ដោយតាម, យល់ព្រមតាម, មិនទទឹងទាស់, មិនយល់ទាស់ : អនុលោមរកគ្នា; គួរអនុលោមខ្លះទៅ ! ( ព. ផ្ទ. បដិលោម “ច្រាស; ទទឹងទាស់” ) : សូត្រជាអនុលោម បដិលោម “សូត្របណ្ដោយចុះហើយសូត្រច្រាសឡើងមកវិញ”; ឧបជ្ឈាយ៍ឬបព្វជ្ជាចារ្យ ប្រាប់បព្វជ្ជាបេក្ខៈអំពី តចបញ្ចកកម្មដ្ឋាន កម្មដ្ឋានមានស្បែកជាគម្រប់ប្រាំ គឺគ្រប់ប្រាំត្រឹមពាក្យថា តចោ “ស្បែក” ជា អនុលោម ថា កេសា “សក់ទាំងឡាយ”, លោមា “រោមទាំងឡាយ”, នខា “ក្រចកទាំងឡាយ”, ទន្តា “ធ្មេញទាំងឡាយ” តចោ “ស្បែក”; រួចហើយប្រាប់ជា បដិលោម ថា តចោ, ទន្តា, នខា, លោមា, កេសា; ហើយពន្យល់ដោយសព្វគ្រប់ដើម្បីឲ្យបព្វជ្ជាបេក្ខៈយល់ថាជា បដិកូល “គួរខ្ពើម . . . ” រួចហើយទើបឲ្យបព្វជ្ជាបេក្ខៈស្លៀកដណ្ដប់កាសាវព័ស្ត្រ ( ព. វិ. ពុ. ) ។ ពាក្យថា អនុលោម បដិលោម នេះទោះសូត្រឬនិយាយក៏ដោយ, អ្នកសូត្រឬអ្នកនិយាយ ក៏អាចប្រើបានតាមត្រូវការ ។ អនុវង្ស ឬ —ពង្ស វង្សបន្ទាប់, វង្សតមក ។ អនុវចនៈ ឬ អនុពាក្យ ពាក្យបណ្ដោយតាមគ្នា, ពាក្យស្របគ្នា ។ អនុវត្ត ប្រព្រឹត្តតាម, ធ្វើតាម; យល់ព្រមតាម; អនុលោម ។ អនុវត្តន៍ ឬ —វត្តិ ( —វ័ត ) ការប្រព្រឹត្តតាម, ការធ្វើតាម, ការបណ្ដោយតាម; អនុរោធ ។ អនុវាទ ការពោលទោស ។ អនុវិច្ចការ ( —វិច-ចៈកា ) ការពិចារណារួចស្រេចទើបធ្វើ, ការគិតឃើញរួចស្រេចទើបធ្វើអ្វីៗ ។ អនុវិច្ចការី អ្នកដែលមានគំនិតពិចារណាមុនរួចស្រេចទើបធ្វើអ្វីៗ, អ្នកមានគំនិតល្អិត ( បើស្ត្រីជា —ការិនី ) ។ អនុសញ្ចរ ឬ អនុសញ្ចរណ៍ សញ្ចរតាម, ការដើរស្រួលតាមលំដាប់ឥតរអាក់រអួល; ការត្រាច់ទៅមករឿយៗ ។ អនុសញ្ញា កិច្ចព្រមព្រៀងឬល័ក្ខខ័ណ្ឌនៃកិច្ចព្រមព្រៀងគ្នាទៅវិញទៅមក; សារលិខិតជាគ្រឿងកំជាប់នូវកិច្ចសន្យា : ប្រតិបត្តិតាមអនុសញ្ញា, គប្បីធ្វើអនុសញ្ញាមួយ ។ អនុសន្ធិ ការផ្ដើមសម្រួលដំណើរសេចក្ដី, ការផ្ដើមសម្រួលជាមុនសិន ហើយទើបរាយដំណើរសេចក្ដីធំឬសេចក្ដីសំខាន់តទៅ; តំណសេចក្ដីតាមលំដាប់ ។ អនុសភា សភាបន្ទាប់, សភារង ។ អនុស័យ កិលេសដែលដេកនៅក្នុងសន្ដាន . . . ។ អនុសាសនៈ,
—សាសន៍ —សាសនី ឬ —សិដ្ឋិ ពាក្យប្រៀនប្រដៅ, ការប្រៀនប្រដៅ ។ អនុសេនានី នាយទាហានជាន់ទាបតាមលំដាប់ថ្នាក់ចាប់ពីអនុសេនីយ៍ត្រី ដល់អនុសេនីយ៍ឯក ។ អនុសេនីយ៍ត្រី ឋានន្តរសក្ដិនាយទាហានបន្ទាប់ពីអនុសេនីយ៍ទោ ( សក្ដិ ១ ) ។ អនុសេនីយ៍ទោ ឋានន្តរសក្ដិនាយទាហានបន្ទាប់ពីអនុសេនីយ៍ឯក ( សក្ដិ ២ ) ។ អនុសេនីយ៍ឯក ឋានន្តរសក្ដិនាយទាហានខ្ពស់ផុតក្នុងថ្នាក់អនុសេនានី, បន្ទាប់ពីវរសេនីយ៍ត្រី ( សក្ដិ ៣ ) ។ អនុសោក ការសោកស្ដាយរឿយៗ, ការនឹកស្ដាយមិនចេះភ្លេច ។ អនុសំវច្ឆរៈ ឬ អនុសំវត្សរ៍ ( —ស័ងវ័ត ) រាល់ឆ្នាំ, រៀងរាល់ឆ្នាំ; ប្រចាំឆ្នាំ; ផ្ដាច់ឆ្នាំ : មហោស្រពអនុសំវត្សរ៍ មហោស្រពដែលមានក្នុងមួយឆ្នាំម្ដងជាកំណត់ ។ អនុសំវច្ឆរមហាសន្និបាត មហាសន្និបាតប្រចាំឆ្នាំ គឺក្នុងមួយឆ្នាំមានម្ដង : អនុសំវច្ឆរមហាសន្និបាតទី ២៤ នៃមន្ត្រីសង្ឃសម្រាប់ ព. ស. ២៥១១ ( រាប់តាំងពីទី ១ រៀងមកក្នុងកម្ពុជរដ្ឋ ) ។ អនុស្សតិ, អនុស្សរណៈ ឬ អនុស្សរណ៍ ការរឭកតាមឬរឭកដល់, ការនឹករឭក, ការនឹកឃើញរឿយៗ ។ អនុស្សតិកម្មដ្ឋាន កម្មដ្ឋានមានការនឹករំពឹងដល់ពុទ្ធគុណជាដើមជាអារម្មណ៍ ( ព. ពុ. ) ។ ល ។