ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ខ្សែបាស
នាមសព្ទ
(សំ. បា. បាស “អន្ទាក់, ខ្សែចំណង, ខ្សែឆ្វាក់. . .” ) ឈ្មោះខ្សែអំបោះឆៅ សម្រាប់ទាក់ចងរុំសាកសពតាមកិច្ច តាមក្បួនយោគី ។
ច្បារ
នាមសព្ទ
សួនដំណាំ, ទីដីដែលដាំបន្លែ ឬដាំដំណាំរាយរងផ្សេងៗ ដែលមានចំណារដោយឡែក ដោយសង្កាត់
ច្បារផ្កា, ច្បារម្ទេស, ច្បារមន ។
ទំនើង
នាមសព្ទ
សេចក្ដីទើង, ដំណើរដែលធ្វើឥតទើសទាល់តាមតែអំណាចចិត្ត, អំពើចិត្ត, ចំណង់
ធ្វើតាមទំនើងចិត្ត, ប្រព្រឹត្តតាមទំនើង ( ម. ព. សេរីភាព ផង ) ។
សាមសិប
បកតិសំខ្យា
(ស. អ. ថ. សាមស៊ិប) ដប់បីដង ( ៣០ ) ។ ន. ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ ដើមតូចរឹង មានបន្លា ស្លឹកមូលល្អិតៗស្រួចៗមើមមូលៗតូចៗក្លិនក្រពុលបន្តិចៗដុះជាចង្កោម, បើបន្សាបឲ្យអស់រសជាតិក្រពុលហើយប្រកបការធ្វើជាបង្អែមបាន រាប់អានទុកជាចំណីមានតម្លៃមួយយ៉ាងរបស់ខ្មែរ
ដំណាប់មើមសាមសិប ។
អន្ន
(អ័ន-ន៉ៈ)
នាមសព្ទ
(សំ. បា. < អទ ឬ អទ៑ “ស៊ី” + ត < ន្ន, លុប ទ ឬ ទ៑ ចោល ) របស់ដែលត្រូវស៊ី ( គ្រឿងស៊ីមានបាយជាដើម ) ។ អន្នកាល ពេលបាយ ( វេវ. ភត្តកាល ) ។ អន្នកិច្ច កិច្ចបរិភោគអាហារ ( វេវ. ភត្តកិច្ច ) ។ អន្នទាន ការឲ្យបាយចំណី ( ដល់បដិគ្គាហកឬបដិគ្គាហិកា ) ។ អន្នបាន គ្រឿងស៊ីនិងគ្រឿងផឹក, បាយទឹក ។ ល ។ ប្រើរៀងភ្ជាប់ពីខាងចុងសព្ទដទៃក៏បាន, ដូចជា បុព្វន្ន ( < បុព្វ “មុន” + អន្ន ) របស់ដែលត្រូវស៊ីមុន ។ អបរន្ន ( អៈប៉ៈ— ; < អបរ “ក្រោយ, ខាងក្រោយ” + អន្ន ) របស់ដែលត្រូវស៊ីក្រោយ ។ បុព្វន្នាបរន្ន របស់ដែលត្រូវស៊ីមុននិងរបស់ដែលត្រូវស៊ីក្រោយ ។ល។