ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
មេឃច្ឆាយ
(មេឃ័ច-ឆាយ)
នាមសព្ទ
(សំ. បា. មេឃ + ឆាយា) ស្រមោលមេឃ ។ ឈ្មោះវិជ្ជាមួយប្រភេទ ប្រើវិធីសម្លឹងមេឃ . . . ហើយទាយតាមចំណាំ, ហៅថា យឹត មេឃច្ឆាយ (ច្រើនមានតែពីក្នុងសម័យបុរាណ) ។
រុយ
នាមសព្ទ
សុខុមសត្វមួយប្រភេទ មានស្លាបហើរបាន, ចូលចិត្តរោមអសោចិ៍, រុយមានច្រើនប្រភេទគឺ រុយខៀវ រុយសម្បុរខៀវ ; រុយដង្កូវ រុយដែលបែងជុះចេញដង្កូវល្អិតៗ; រុយបាយ រុយមាត្រតូចជាងរុយដង្កូវ ចូលចិត្តរោមបាយសម្លនំចំណី; រុយស្វា រុយតូចៗពួកមមាច ច្រើនរោមគោក្របី ។ ព. ប្រ. រុយ ឬ មនុស្សរុយ មនុស្សអែបអបប្លមស៊ី ឬជំហមស៊ី (ព. ម.) ។
វេទាង្គ
(–ទាង-គៈ ឬ –ទាង)
នាមសព្ទ
(សំ. < វេទ + អង្គ “ចំណែក”; បា. វេទង្គ) អង្គ, ចំណែករបស់វេទ គឺច្បាប់សម្រាប់រក្សាវេទឲ្យគង់នៅគ្រប់គ្រាន់, មាន ៦ យ៉ាងគឺ ១-ការហាត់ថាឬហាត់និយាយបញ្ចេញសម្ដីឲ្យច្បាស់លាស់; ២- ភាគពិស្ដាររបស់គម្ពីរ ឬការសិក្សាសេចក្ដីពិស្ដារ; ៣- គម្ពីរវេយ្យាករណ៍ ឬការសិក្សាវេយ្យាករណ៍ ដោយសព្វគ្រប់; ៤- ឆន្ទសាស្ត្រ ឬសិក្សាឲ្យចេះលក្ខណៈរបស់ឆន្ទ; ៥- ទ្យោតិសាស្ត្រ ឬការសិក្សាឲ្យចេះទ្យោតិសាស្ត្រ; ៦- គម្ពីរអធិប្បាយសព្ទ ឬរៀនអធិប្បាយសព្ទ ក្នុងវេទទាំងមូល (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍) ។
សាវម៉ាវ
នាមសព្ទ
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងនឹងបំពេញរាជ្យ តែតូចៗជាង ផ្លែជាចង្កោម សំបកផ្លែមានព្រុយស្មាញ ប្រើបរិភោគជាចំណី ខ្លះមានរសជូរអែម ខ្លះផ្អែមឆ្ងាញ់, ជាឈើមានប្រយោជន៍គួរដាំឲ្យក្រាស់ក្រែលក្នុងស្រុក ។ ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ ស្លឹកមានក្លិនក្រពុល គេច្រើនច្របាច់លាយទឹកប្រើជាថ្នាំរម្ងាប់គ្រុនក្ដៅ, ផ្លែមានព្រុយស្មាញ ស្រដៀងនឹងផ្លែសាវម៉ាវដើម ប៉ុន្តែតូចៗជាង សាច់ជ្រាយបរិភោគជាចំណីបាន ។
អប្បដិ
(អ័ប-ប៉ៈដិ)
និបាតសព្ទ
(បា. < ន > អ “មិន, ពុំ” + បដិ “ចំពោះ, តប; ត; ត្រឡប់”; សំ. អ + ប្រតិ) និបាតសព្ទជាបដិសេធ សម្រាប់ប្រើជាបុព្វបទ ភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃតាមគួរដល់ការប្រកប, ដូចជា អប្បដិការ ការមិនធ្វើតប, មិនធ្វើត្រឡប់ទៅវិញ ។ អប្បដិឃៈ ឬ អប្រតិឃៈ ដែលមិនគ្នាន់ក្នាញ់; សេចក្ដីមិនក្នាញ់ មិនគ្នាន់ចិត្ត; ដំណើរមិនប៉ះទង្គុកដោយសេចក្ដីក្រោធ ។ អប្បដិឃចិត្ត ឬ អប្រតិឃ— ចិត្តមិនក្នាញ់ ។ អប្បដិបុគ្គល ដែលឥតមានបុគ្គលប្រៀបផ្ទឹមបាន; អ្នកដែលប្រសើរបំផុតឥតមានបុគ្គលប្រៀបផ្ទឹម : ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធអប្បដិបុគ្គល ។ អប្បដិភាគ ឬ អប្រតិ— ដែលឥតមានចំណែកប្រៀបផ្ទឹមឲ្យត្រឹមស្មើបាន ។ អប្បដិរូប ឬ អប្រតិ— ដែលពុំសមគួរ, ពុំគប្បី : អំពើអប្បដិរូប ។ អប្បដិវត្ត ដែលប្រព្រឹត្តទៅពុំបាន; ដែលធ្វើពុំកើត : ការអប្បដិវត្ត ។ អប្បដិវត្តន៍ អំពើឬអ្វីៗដែលប្រព្រឹត្តទៅពុំបាន, ដែលធ្វើពុំកើត : ការនុះជាអប្បដិវត្តន៍ ។ អប្បដិវត្តិយៈ ឬ —វត្តិយ៍ ( —វ័ត ) ដែលឥតមានអ្នកណាអាចឲ្យប្រព្រឹត្តទៅបាន គឺអ្នកណាក៏ធ្វើពុំកើត, និយាយប្រាប់គ្នាមិនកើត ។ អប្បដិវត្តិយកម្ម ( —វ័ត-តិ-យ៉ៈ— ) អំពើឬការជាអប្បដិវត្តិយ៍ ។ ល ។