ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
យក់
នាមសព្ទ
( ស. ហ្យក អ. ថ. ហ្យុក = យ៉ុក ) ឈ្មោះថ្មកែវវិសេស មានសាច់រឹងម៉ដ្ឋខៃ ច្រើនតែមានសម្បុរ-សឬខៀវ ជារបស់មានតម្លៃ, ពួកចិនច្រើនប្រើជាគ្រឿងអលង្ការ ប្រដាប់ត្រចៀកឬប្រដាប់ដៃ
ថ្មយក់ ឬកែវយក់, កងយក់ ។
រកតែ
និបាតសព្ទ
ឲ្យតែ; នាំឲ្យតែ, ទាល់តែ, ត្រាតែ
វាចេះតែមកចំទើសចំទែង រកតែធ្វើការអ្វីពុំកើត; ថ្ងៃនេះរវល់តែទទួលភ្ញៀវ រកតែធ្វើការអ្វីក៏ពុំកើត។
វគ្គន្តៈ
(វ័ក-គ័ន-ត:)
នាមសព្ទ
(បា. < វគ្គ + អន្ត ” ទីបំផុត, ចុង “) ទីបំផុតវគ្គ, ចុងវគ្គ; អក្សរចុងវគ្គ គឺព្យញ្ជនៈ ៥ តួ
ង, ញ, ណ, ន, ម; ហៅ វគ្គន្តក្ខរៈ ក៏បាន (បា. < វគ្គ + អន្ត + អក្ខរ; ព. វ.) ។ល។
សំខាន់
គុណសព្ទ
ប្រសើរ, ថ្លៃថ្លា, លើសលែង, ចំណាប់; ដែលគួរទុកជាគ្រឿងសម្គាល់, ដែលគួរយកជាបែប, ជាគំរូ
របស់សំខាន់, ការសំខាន់, សេចក្ដីសំខាន់, ល្អសំខាន់, យ៉ាងសំខាន់ (ម. ព. សម្លាក់សំខាន់ ផង) ។
ហង្សបាទ
(ហង់-ស្បាត)
នាមសព្ទ
(សំ. ហំសបាទ) ព័ណ៌ក្រហមដូចជាសម្បុរជើងហង្ស ។
គុណសព្ទ
ដែលក្រហមដូចជាសម្បុរជើងហង្ស (មញ្ជេដ្ឋ)
ព័ណ៌ហង្សបាទ, រស្មីហង្សបាទ ។