ដោយៈ ដកស្រង់ពីវចនានុក្រមសម្តេចសង្ឃរាជ ជួន ណាត
ឆក់
កិរិយាសព្ទ
ចាប់យកដោយប្រញាប់
ចោរឆក់អីវ៉ាន់គេ ។
ឌាកិនី
នាមសព្ទ
(សំ.) បិសាចស្រី ឬស្រីបិសាច ។
ធន
(ធន់)
នាមសព្ទ
( បា. សំ. ) ទ្រព្យ, សម្បត្តិ ។
មកា
(មៈកា)
នាមសព្ទ
(ស. មះកា អ. ថ. ម៉ៈ កា) ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទស្លឹកស្រដៀងនឹងស្លឹករាជឆ្ពឹសឬរាជព្រឹក្ស
ស្លឹកមកាសម្រាប់ប្រើជាថ្នាំបញ្ចុះ តាមតម្រាឱសថរបស់គ្រូខ្មែរសម័យបុរាណ ។
ហង្ស
(ហង់)
នាមសព្ទ
(សំ. បា.ហំស) ក្ងានព្រៃ ( បារ. Cygne ស៊ីញ )។ បក្សីពួកសកុណជាតិមានក្រញាំជើងព្រែកជាប់គ្នា រូបរាងដូចក្ងាន ប៉ុន្តែមានចំពុះរៀវស្រួចខាងចុងបន្តិច មាន-កមូលវែង ច្រើនតែមានសម្បុរស្លាប-សភ្លឺ ឬសម្បុរស្លាបលឿងក៏មានខ្លះ ហៅថា សុវណ្ណហង្ស, ជាសត្វហើរបានខ្ពស់ត្រដែត កាត់ឆ្លងទីឆ្ងាយៗ ចូលចិត្តហើរចុះហែលទឹក រកចំណីក្នុងទឹក វាហែលទឹកពង់កវាសមណាស់, មើលទៅឃើញខ្ញង់ គួរពេញចិត្តចង់គយគន់, ហេតុនេះបានជាមានកាព្យបុរាណថា ល្អនេះពេញល្អ គន់មើលទៅក មូលដូចកហង្ស គន់មើលទៅមុខ មុខមូលក្រឡង់ គួរឱ្យតែចង់ មើលហើយមើលទៀត ។មានកវីនិពន្ធក្នុងគម្ពីរលោកនីតិថា ថី រមតិ បុ, ខុ រមតិ ធំ, ហឹ រមតិ បំ, ហំ រមតិបោ “ស្ត្រីត្រេកអរចំពោះបុរស, ភិក្ខុមានសីលស្រស់ត្រេកអរចំពោះធម៌, ក្របីត្រេកអរចំពោះភក់ថាបវរ, សត្វហង្សនិករត្រេកអរចំពោះស្រះឈូក” ។ សត្វហង្សនេះច្រើនកើតមាននៅក្នុងប្រទេសមានអាកាសធាតុត្រជាក់ល្មម ជាសត្វព្រៃ ពុំមែនជាបសុសត្វទេ។ មានចាស់ទុំខ្លះនិយាយតំណាលថាក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយើងសម័យពីដើមនៅខែត្រកំពង់សោម( ស្រុកកំពង់សោមខែត្រកោះកុងសម័យបច្ចុប្បន្ន )មានហ្វូងហង្សហើរមកចុះលេងទឹកម្តងៗដែរ, ប៉ុន្តែក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ពុំដែលបានឮគេនិយាយថាមានហង្សទេ ។ហង្ស នេះបើរៀងភា្ជប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ.ថ. ហង់-សៈ ដូចជា ហង្សគតិ ដំណើរនៃហង្ស, ដែលមានលំនាំដំណើរស្រដៀងនឹងហង្ស ។ ហង្សគាមិនី ស្ត្រីដែលមានលំនាំដំណើរស្រដៀងនឹងហង្ស ។ ហង្សនាទ សម្រែកហង្ស ។ ហង្សពាហៈ,—ពាហនៈ ឬ —រថ ដែលមានហង្សជាជំនិះ (ព្រះព្រហ្ម) ។ ហង្សមាលា ហ្វូងហង្ស( ប្រើជា ហង្សនិករ ក៏បាន )។ ហង្សរាជ ស្ដេចហង្ស ឬ ហង្សជាស្ដេចនៃបក្សី( រាជហង្ស )។ ហង្សសេត ឬ ហង្សស្វេត សដូចសម្បុរស្លាបហង្ស ។ល។